I guess I wasn't ready for such an elaborate plot. I was often lost and felt that so many unpronouncable, and therefor, unmemorable, names were being thrown at me, of people, creatures, and places, that I couldn't keep up. Critical information delivered as a tale of the history of the land by the wizard to the young boy, and a laundry list of names delivered as the folks coming to attend the funeral of the king, made it feel like a dry history lesson devoid of an emotional life. Events were described that the characters couldn't identify as real or dreamed, making it even more challenging to follow. I went the entire 44 chapters (33 hours) and there were definitely characters, sections, descriptions, and elements to love...in fact there were many elements that are also found in the Game of Thrones, but not being a frequent visitor of the Fantasy genre, for all I know, might be common to most fantasies. ( )

Love the world-building and character development. Good read. ( )

This was more what I was expecting when I first read ASOIAF. Some of the names were a bit of a stumbling block but I liked it. ( )

I can see its influence on George R. R. Martin ( )

Als een boek me zelfs na de zoveelste keer lezen zo weet te boeien, dan is 5 sterren het enige cijfer dat je kunt geven.

Ik blijf de schrijfstijl lekker vinden. Ik heb nooit last gehad van het trage dat sommigen ervaren. ik hou wel van de uitgebreide beschrijvingen.

De karakters zijn fenomenaal met als leukste natuurlijk Simon.

Simon stuntelt eigenlijk van de ene ramp in de andere en overleeft zeker in het begin voornamelijk door puur geluk. Later in de serie groeit hij daar wel in. Op zich wel logisch aangezien ik maar weinig jonge pubers ken die doordachte dingen doen.

Miriamele is wat onzeker, maar ook erg leuk dat ze niet een afwachtend poppetje is, maar zelf beslissingen neemt en daar de consequenties van draagt. En dat ze van zich afbijt vind ik persoonlijk ook een groot pluspunt.

Morgenes is je standaard wijze oude verstrooide man met geheimen. Ik wilde maar dat ik zo iemand kende.

Rachel is sympathieke oude brommerige vrouw met een grote mond en een klein hartje. (Ik heb een groot zwak voor Rachel de Draak.)

Binabik had ik meteen een zwak voor. Ik vind hem eerlijk, trouw en oprecht. Bovendien heeft hij gevoel voor humor. Dat hij niet meteen het achterste van zijn tong liet zien, vind ik alleen maar logisch. Het waren nogal rare omstandigheden en ik kan me zo voorstellen dat hij ook niet meteen vertrouwen stelt in een opgeschoten jongen, die lichtelijk hysterisch aan het doen is.

Jiriki is geheimzinnig en raadselachtig. Hij fascineert mij mateloos. (Ja, ook bij de zoveelste keer lezen).

Haestan's vriendelijkheid en levensinstelling trekken mij erg aan.

Jozua, ik weet niet wat ik van hem moet denken, ook niet na alle keren dat ik de hele serie gelezen heb. Hij heeft mijn sympathie, maar af en toe kan ik hem wel schoppen. Vorzheva kan best een vent vinden met wat meer pit en wat minder doemgedachten.

Pryrates is een engerd en totaal niet symphatiek. Echt een slang. ( Sorry slangen)

Naast de karakters en de manier van schrijven, vind ik de plot ook geweldig. Diepgaand, met meerdere lagen. Vol verborgen subplots en onverwachte wendingen die totaal logisch blijven in het verhaal. Geweldig.

Voeg daar nog een wereld vol geschiedenis, vreemde volkeren en verschillende habitats aan toe en je hebt een meesterwerk. ( )