Indian won prof. at Dartmouth - pregnant - rebellious teenage boy - her lover - riddle + experiences in the Bahamas
"adolescent dossier"
entrance to Dartmouth - motivated upstanding homework - does

The Crown of Columbus chronicles the adventures of a pair of mismatched lovers--Vivian Twostar, a divorced, pregnant anthropologist, and Roger Williams, a consummate academic, epic poet, and bewildered father of Vivian's baby--on their quest for the truth about Christopher Columbus and themselves.

Pretty good thriller based on research skills, not bad love story. ( )

Could not get into this book. Descriptions just went on and on. ( )

"Sin as a concept has nothing to do with right or wrong. It has to do with obedience. You have to submit to the transcendent authority, God, the church, whatever. Sin is deviance." Not the kind of statement one normally finds in a mystery story. This is from The Crown of Columbus by Michael Dorris and Louise Erdrich, both esteemed novelists (or so I'm told). [The tragic story of Michael Dorris's suicide after being accused of child abuse by Louise Erdrich in their bitter divorce is awful. see http://www.salon.com/april97/dorris970421.html for more details]

The story revolves around Vivian Twostar, a native American and professor of native American studies at Dartmouth, and Roger Williams (pun intended no doubt,) who is a tenured professor of English. Vivian discovers some old manuscript pages which are desperately sought after by the descendants of an early Dartmouth student. The suspicion is that the pages hold the key to the location of a valuable crown brought over by Columbus. The narrative is unusual in that the perspective varies between Roger, Vivian and their son. It's also too literate for me. Any novel with 3 pages of poetry is over my head; but I did finish it, and many of you more literate types will no doubt enjoy it immensely. The book does contain many humorous illusions to academic life. Reason enough to make it worthwhile reading ( )

Hoofdpersoon is Vivian Twostar, van gemengd Amerikans-Indiaans-Iers-Spaanse afkomst. Gescheiden, pragmaties, veertig jaar en antropologe met een onhandelbare zoon van 16 Noah, een kwaadaardige Indiaanse grootmoeter en een baby Violet op komst. Haar losvaste minnaar Roger is in vele opzichten haar tegenpool: verlegen, erudiet, gevestigd wetenschappper (epies dichtwerk over Columbus), geboren en getogen Nieuw-Zeelander.
Als Vivan een fragment van Christophorus Columbus' (Colon) verloren logboek ontdekt dat verwijst naar 'de grootste schat van Europa', wordt het paar tot een reis naar de Bahama's gedreven, die hun leven eerst bedreigt en uiteindelijk voor altijd verandert.

Fragment:
In het warme, roze goud van en Caribiese middag spoelder er iets fantasties uit de zee aan. Het eilandenmeisje dat het vond, Valerie Clock, stond bekend als een nietsnut, zo iemand die liever luierde als haar moeder haar naar het strand stuurde om dat met haar hark f te zoeken. Weldra zou dit allemaal veranderen. Die middag deed Valerie precies waar ze best in was: niets. De late middagzon stond koel en hoog. Waarom zou ze het tij niet alleen laten aanspoelen wat het wilde om dan pas met haar hark aan de slag te gaan? Ver op zee zag ze een kleine stip, geel, rommel die ze binnen moest halen. De lange deining van een ondoorzichtig turkoois rolde zwaar op het strand af. Valerie had alle tijd van de wereld om erop te wachten zoland de wind maar hardgenoeg blies om de strandvliegen onder het zand te houden. Ze krabde aan haar enkel en haakte met haar teen in iets van plastiek - er kwam een slipper bovendrijven, misschien in Florida of wie weet waar van een voet geschopt. Valerie paste hem aan haar eigen voet, niet gek! De gele stip was nu groter. Eigenlijk ad hij wel iets weg van de vlotten die de vissers op gratenvis aan de andere kanf van het rif verankerden om hun vangst op te deponeren. De afmeting prikkelde Valeries nieuwsgierigheid en ze stond op om wat te gaan harken tot hij dicht genoeg bij zou zijn om hem wadend te bereiken. Het bleek inderdaad een vlot te zijn en ze gooide haar hark ver het strand op en liep ernaartoe tot haar middel door de golfslag lopend. Ze trok de doorgezakte kanten tegen har borst, strekte haar hals om over de rand te kijken en bevroor. Ze was voorzichtig te werk gegaan, voorbereid op de halfverrotte vangst van een sportvisser, maar wat ze zag was zo volslagen verrassend dat het eerst niet goed tot haar doordrong. Vanaf die dag noemden de mensen haar de dochter van de farao.
Valerie keek en keek. Ze kon maar niet ophouden met naar de bodem van het bootje te kijken. Ze stak haar hand uit, raakte de baby aan, maar het rozenwangig kind sliep door in slaag gewiegd door de deining en door het sisgeluid van de golven. p 8-9 ( )