Na de ontdekking van de Blieder-aandrijving (vernoemd naar de excentrieke uitvinder er van) die verre zonnestelsels dichterbij brengt, trekken miljoenen mensen weg om zo'n 1.600 planeten te koloniseren.
Na een periode van 400 jaar wil de Aarde een poging doen om deze planeten onder beheer te krijgen en worden en schepen uitgezonden om dit voor elkaar te krijgen.

We lezen over een ruimteschip van ongeveer 2 kilometer lang en met een doorsnede van 250 meter, en zo'n 2.000 bemanningsleden, soldaten en ambtenaren, alsook een ambassadeur en diverse consuls. Dit ruimteschip heeft de opdracht om 4 van deze werelden te bezoeken en weer onder het Aardse gezag te krijgen.

De eerste wereld werd gekoloniseerd door veroordeelden en criminelen, wiens nazaten na 4 eeuwen niets veranderd zijn.

De tweede wereld is bewoond door gezondheidfreaks en nudisten; een planeet vol met naakte zonaanbidders en germofoben, die het niet laten om het de bemanning belachelijk te maken.

Op de derde wereld, Kasim, word niet geland, omdat het lijkt dat de bevolking van Boeddhisten en Moslims door een plaag is getroffen en volledig is uitgeroeid.

Op de laatste planeet, met de naam K229, die het schip aandoet treft de bemanning een bevolking aan die het niet lijkt te interesseren dat er een kilometers langs schip is geland.Het zijn mensen die leven volgens de principes van MIZU (Maak Ik Zelf Uit), een geldloze economy (inplaats daar van gaan de mensen VERP's aan (VERPlichtingen) , en de filosofie van 'passief verzet', gebaseerd op Ghandi), dat vooral neerkomt op 'IK NIET'. Deze filosofie lijkt besmettelijk en onweerstaanbaar voor een deel van de bemanning, op zo'n schaal dat de scheepskapitein Grayder en Kolonel Shelton te maken krijgen met muiterij en desertie.

Dit was naar mijn idee een zeer goed te lezen boek, met een duidelijk anti-autoritair gezichtspunt. Het gezichtspunt van de Gands zal me lang bij blijven: IK NIET ( )

Aww, it's scifi from the 60s! It's witty, and funny, and sarcastic (but never quite mean). Love it a lot.

The first half of the book explains the general situation, and allows us to get to know the ship's crew as they come into contact with three planets (but only one meaningful one, grown from a colony of nudists).

The second half centers on an anarchist world and … it's pure joy. Go read it. ( )

After 400 years of neglect, Terra (Earth) decides to get back in touch with some of its colonies, each of which was founded by some sort of group of settlers who fell outside the mainstream--including convicts, nudists, you name it. There really isn't a plot. Just a series of somewhat amusing encounters between the colonists, who couldn't care less that an Earth ship has arrived, and the three classes of people aboard the spaceship--the crew, the soldiers, and the bureaucrats. This is a very dated 1950s type book, which is comforting to an extent in its predictability. The crew is all male. The characters are mostly stereotypes--the tough, no-nonsense, military leader, the often clueless Ambassador, the practical-minded Sergeant, the inventive engineer, and so on. In the hands of someone other than Russell, it might just sink into meaningless. But he has a way of writing that keeps the reader engaged and the book's overall libertarian philosophy is rather appealing. It definitely lacks the paranoia that is such a part of Russell's better known works such as Sinister Barrier or Wasp. So if you're looking for a pleasant, short, easygoing old-fashioned science fiction read, look no further. ( )

An old favorite, always enjoyable. A little reminiscent of the "Retief" series by Keith Laumer.

400 years after the discovery of a faster-than-light drive causes a mass exodus from Earth, Earth sends out a huge spaceship to begin the process of picking up the pieces and forging them into a new Empire.

But the descendants of the fringe groups that escaped Earth so long ago have other ideas...

A wry and funny book, with Russell's characteristic anti-authority viewpoint. It's a pity that he only created three alternate societies in this book; it's a small gem, and an undisputed SF classic. It also has a warm heart, an essential niceness to it that is all too rare in modern SF. The world and creed of the Gands is likely to stay with you for a long, long time.

Gordon R. Dickson's Dorsai series explored the idea of the varigation of humanity from a biological and spiritual viewpoint. In A Planet Called Treason (later poorly rewritten as simply Treason), Orson Scott Card took the biological angle much further. The remarkable Cordwainer Smith also used similar themes of wild variation among far-flung branches of humanity, although the concept was not central to his work.

Eric Frank Russell didn't take the biological route. The people on distant planets are still quite human in every way. Rather, their culture is different - in the first two cases, a comic exaggeration of an already existing human trait.

It's a lovely book. When you're finished, you'll wish there was more.

Incidentally, the final section was also released separately as a short story "...And Then There Were None". ( )

Bello, divertente, scorrevole *_*

"va giù meglio di un terrestre che cade dal quinto piano" u_u ( )