Voula Mastori
Autor(a) de sto gymnasio / στο γυμνάσιο
About the Author
Image credit: via http://voula-mastori-author.blogspot.com/
Obras por Voula Mastori
Κάτω από την καρδιά της 2 exemplares
Χρίστος, το αγόρι που ταξίδεψε στο μέλλον: μικροί… 2 exemplares
Πού πήγε το φεγγάρι απόψε; 2 exemplares
Στη χώρα των θαυμάτων 1 exemplar
Ένα - Ένα - Τέσσερα 1 exemplar
Δωριλένια 1 exemplar
Θόδωρος ο ... Αυτιάς 1 exemplar
Ψίθυροι αγοριών 1 exemplar
Εκείνη τη φορά... 1 exemplar
Ένα γεμάτο μέλια χεράκι 1 exemplar
Απορίες παιδιών: η θάλασσα 1 exemplar
Γιατί η θάλασσα είναι αλμυρή 1 exemplar
Χρίστος, το αγόρι που ταξίδεψε στο μέλλον 1 exemplar
Γιατί δεν ξεχειλίζει η θάλασσα 1 exemplar
Το χρώμα της θάλασσας 1 exemplar
Που πήγε το φεγγάρι απόψε ? 1 exemplar
Etiquetado
Conhecimento Comum
- Nome canónico
- Mastori, Voula
- Data de nascimento
- 1945
- Sexo
- female
- Nacionalidade
- Greece
Membros
Críticas
Prémios
Estatísticas
- Obras
- 24
- Membros
- 41
- Popularidade
- #363,652
- Avaliação
- 4.2
- Críticas
- 1
- ISBN
- 13
Ήταν 15 Νοεμβρίου όταν μου το δώρισε η μητέρα μου, μόλις είχα γυρίσει από το σχολείο, βλέπετε, πάντα σημειώνω τις ημερομηνίες στις δεύτερες σελίδες των βιβλίων μου.( Ένα από τα πολλά που μου έμαθε η μητέρα σχετικά.) ''Ορίστε'', μου είπε, ''αφου δεν θέλεις μάθημα Ιστορίας από εμένα, αφού το σχολείο σου δεν πρόκειται να στα διδάξει, διάβασε.'' Κι έτσι έμαθα, γερά και σωστά, όχι μέσα από σχολικές γιορτές και φανφάρες, αλλά μέσα από τα μάτια ενός εμβρύου και της μητέρας του- μια μητέρα με την οποία είχα διανύσει μεγάλο δρόμο μέσα από τις περιπέτειες της- για τη μαύρη περίοδο της Δικτατορίας, για τους διωγμούς και τη δύναμη των νέων ανθρώπων να αλλάξουν τον κόσμο...που βέβαια ποτέ δε συμβαίνει, αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση...Μόλις τελείωσα, ακολούθησε μια μεγάλη βόλτα με τη δική μου υπέροχη μητέρα στους χώρους της Αθήνας που σημαδεύτηκαν από τον επταετή εφιάλτη. Το Χημείο, το Πολυτεχνείο, τη Νομική, την περιοχή της Ομόνοιας και τον Εξαρχείων...Η μητέρα μιλούσε, βυθισμένη στο παρελθόν και τα μάτια της δεν έλεγαν να στεγνώσουν...Η μητέρα μου, της οποίας το θρυμματισμένο γόνατο από τα γκλομπς των...αρχών εκείνο το απόγευμα της 16ης Νοεμβρίου στα Χαυτεία ποτέ δεν έγιανε πλήρως, ούτε τα σημάδια στα μπράτσα και στα δάχτυλα από το πλήθος που έτρεχε να γλυτώσει από τις αύρες της άρχουσας εξουσίας...Την επόμενη φορά που θα γκρινιάξουμε για έλλειψη δημοκρατίας στην εποχή μας,καλύτερα να διαβάσουμε ένα βιβλίο σαν αυτό και να αναλογιστούμε πόσο εύκολα είναι τα λόγια, ειδικά από γενιές σαν τις δικές μας που δεν έζησαν σε καταπίεση και φίμωμα. Έχουμε τοση έλλειψη δημοκρατίας; Θα μπορούσαμε να πούμε, να γράψουμε ανενόχλητοι αυτή τη φράση σε μια τέτοια περίπτωση; Ας αφήσουμε τις κορώνες για τα μικρόφωνα των καναλιών στην Ερμού ή σε διάφορες σελίδες στο Facebook...Είναι και πιο δραματικά εκεί...
Πριν από λίγο έμαθα πως η Βούλα Μάστορη δεν βρίσκεται πια μαζί μας...Τώρα θα λέει τις ιστορίες της στους αγγέλους, κι εμείς που μεγαλώσαμε με τα βιβλία της θα τις πούμε στα παιδιά μας, σε μια προσπάθεια να αγαπήσουν το καλό βιβλίο....Καλό σας ταξίδι, κυρία Μάστορη...Η γενιά μου σας ευχαριστεί....… (mais)