William G. Baker

Bókin Alcatraz #1259 er um margt áhugaverð. Fyrir það fyrsta þá lýsir höfundurinn William G. Baker, sem er aldraður atvinnuglæpamaður, lífi sínu og sérstaklega hvernig það var innan fangelsismúranna víða um Bandaríkin. Ekki er hér bara um nokkurs konar ævisögu fangelsisbúa heldur lýsir hann á lifandi og raunsæjan máta tilfinningunni af því að vera innan múranna. Við lesturinn upplifir maður nokkuð vel hvernig lífið var innan fangelsismúranna og hvernig samskipti fanga voru þeirra á milli og við fangelsisverðina og stjórnendur fangelsins. Í frásögn hans má lesa um fangelsi þar sem fangar stjórnuðu algerlega öllu sem fram fór innandyra en líka fangelsi þar sem agi og harka virðist hafa gengið út í öfgar af hálfu yfirvalda.
Baker er merkilega hlutlaus og sáttfús í garð fangelsisyfirvalda og segir sig hafa verið ruglaðann og slæman strák og hendir oft á tíðum gaman að því hve vitlaus hann hafi verið. Þannig segir hann frá því þegar hann stal bíl án þess að kunna að keyra. Vissi svo ekki hvernig átti að setja eldsneyti á hann og skrúfaði númeraplötuna af áður en hann komst að því hvernig átti að opna bensínlokið og setti svo díselolíu á bensínbílinn að því hann vissi ekkert í sinn haus um bíla.
Baker sat inni í Alcatraz, mesta öryggisfangelsi Bandaríkjanna, í fjögur ár eftir að hann var sendur þangað þegar yfirvöld töldu hann vera líklegan til reyna flótta úr fangelsum auk þess sem hann var mikill vandræðagemsi. Þar lærði hann falsanir og gerði að atvinnu sinni eftir að honum var sleppt úr fangelsinu. Flakkaði síðan á milli fangelsa og var síðast sleppt úr fangelsi 78 ára gömlum með þriggja ára skilorð á bakinu eftir að hafa setið af sér fangelsisdóm þegar hann náðist eftir að hafa verið eftirlýstur í 40 ríkjum Bandaríkjanna fyrir skjalafals og svindl.
Baker lagðist í ritun fangelsisævisögu sinnar við þessa reynslulausn og lýsti því yfir að hann væri hættur afbrotaferli sínum. Hvort einhver trúir því er annað mál og spyrja má sig hvort þessi saga hans sé ekki ein snilldarfölsunin enn. En fróðlegt er að kynnast fangelsisheiminum út frá sjónarhorni fangans.
Dóttir mín og kærastinn hennar gáfu mér þessa bók eftir að hafa skoðað Alcatraz í nýlegri ferð sinni um Ameríku og hittu þá Baker, spjölluðu við hann og fengu bókina áritaða. Hann var að þeirra sögn afskaplega almennilegur náungi og forvitinn um Ísland. Virðist vera heillandi persónuleiki ef marka má umsagnir lesenda sem hafa hitt hann í skoðunarferðum um Alcatraz þar sem hann er oft að árita bók sína.… (mais)