Boudewijn Büch (1948–2002)

In 1985 Boudewijn Büch published his novel De kleine blonde dood. It is a touching novel about fatherhood. The author, Boudewijn Büch appears as a character in the novel, which seems autobiographical, although reality and the plot are divergent.

The plot consists of two story lines. The first relates of the relationship between Boudewijn and his father, Rainer Büch. The father is portrayed in an extreme and exaggerated fashion, schizophrenic and quite positively mad. In the father's mind, World War II never ended, and the Germans are the eternal enemy. Nonetheless, father and son enjoy a special, truly loving relationship. Despite all and everything, Rainer seems to be a good father to Boudewijn.

In the second story line, Boudewijn is shown to be a good father to his son, Micky. His life-style seems compatible with good fathership. Unfortunately, Micky dies during a weekend Boudewijn is not there, and the child stays with his alcoholic ex-wife. This casts a shadow, and the question arises whether Boudewijn neglected or is to blame for the boy's death.

Een kleine blonde dood. De oerversie is considered the source of that novel. During the years when Boudewijn Büch started his career as a writer, he was fascinated by fatherhood, young children and the death of such young children. This is also evident in his first collection of poetry, Dood kind, published in 1982. Een kleine blonde dood. De oerversie is considered the original material for these later works. It consists of short interlinked stories, which were first published in Propria Cures a satirical student newspaper. These short prose pieces were collected and published by Guus Bauer a Dutch literary figure, a writer himself, who acted as Büch's publisher during his early years, viz. the 1970s en 80s.

Een kleine blonde dood. De oerversie is a very fresh, very readable small book of about 100 pages. It provides background to Büch's later works. The afterword by Guus Bauer gives some biographical details about Büch's early career.

Een kleine blonde dood. De oerversie also first came out in book form in 1982. It is essential reading to the understanding of Büch's novels and novellas.… (mais)

Büch noemde zijn eerdere Goethe-boek er al naar en herhaalt het hier graag: "Goethe en geen einde". Maar evenzeer lijkt te gelden: "Büch en geen einde" want Büch weet van geen ophouden en daar doen wij als lezers ons voordeel mee. Büch neemt zijn lezers met veel enthousiasme mee in zijn speurtochten langs alle losse eindjes die telkens weer rond Goethe te vinden zijn.
Het eerste hoofdstuk van dit boek is een herwerking van wat hij voor een deel al in "Goethe en geen einde" schreef. Dat wordt dan aangevuld met weetjes die aansluiten bij zijn tv-programma's "Goethe achterna" maar vooral met een overzicht van hoe extremere politieke bewegingen (ook van links maar toch meer van rechts) Goethe voor hun ideologische kar hebben willen spannen. Dat levert ook weer een hoop interessante informatie op rond foute Nederlandse en Duitse goetheologen voor, tijdens en na WO II, maar ook rond Hitler en Mussolini. Daarbij maakt Büch in een lichte betweterige stijl tegenover andere auteurs graag wat kritische bemerkingen die zijn eigen Goethe-kennis nog eens benadrukken. Maar gelukkig is hij ook niet te beroerd om zijn bewondering te laten blijken voor andermans werk, of (ook al gebeurt dat wat minder) te erkennen waar zijn persoonlijke mening vooral doorweegt of waar zijn kennis ophoudt. Al bij al weer een erg onderhoudend boekje met een massa verwijzingen naar literatuur waar je als lezer nog veel en veel meer kan vinden over elk mogelijk spoor en zijspoor van Goethe en geen einde.… (mais)