Basje Boer

Pose. Over hoe we kijken en wie we spelen. Door: Basje Boer.

Wow, wat een boek. Voor mij is het eenzelfde soort boek als De Argonauten (Maggie Nelson): het verandert je kijk op de wereld. Boeiend, uitdagend, confronterend en spannend. Ik heb er 5 dagen over gedaan om het uit te lezen, wat lang is voor mij, maar dat komt omdat ik zo vaak dingen heb teruggelezen en onderlijnd. Als ik een half boek onderlijn wil dat wat zeggen hé.

Boer neemt ons mee doorheen de geschiedenis van de film en popcultuur en laat ons zien dat er eigenlijk niet veel verschil is tussen de ‘rollen’ van bijvoorbeeld Sneeuwwitje, Sylvia Plath, Lana Del Rey en Cher. We leren wat ladycamp is en hoe dat verschilt van machocamp. Ze laat je naar jezelf en de wereld om je heen kijken, de wereld van nu én die van toen, op het scherm én in het echt. Hoe kijk je? Wie speel je? Wie ben je echt?

De Babysittersclub, Baby (Dirty Dancing), Sex and the city, Grey’s Anatomy,… Boer zag/las het, en ik ook. Dat maakt het voor mij, extra boeiend. Ze roept vragen op, stelt clichés in vraag, laat ons inzien hoe de stereotypen en archetypes niet enkel onze blik (male gaze) bepalen maar ook ons gedrag. Van mannen én vrouwen en iedereen daarnaast en er tussenin.

Pose is een boek boordevol informatie maar leest daarnaast ook als een trein. Het is vaak herkenbaar en doet nog vaker je hoofd tollen. Basje Boer weet waarover ze schrijft en heeft een verslavende, meeslepende pen. Ik zat 372 pagina’s lang met een glimlach op mijn gezicht als een bezetene te lezen én onderlijnen. Ik heb veel bijgeleerd, nog meer nagedacht en wil zo veel gaan herbekijken/herbeluisteren/opzoeken. Wat een boek!… (mais)