Marcia Chen

Bij het lezen van deze serie merk ik dat ik graag in deze wereld ben. De sfeer van het mysterieuze, het ongrijpbare en daarin de zo herkenbare menselijke emoties. In dit deel een feeërieke dame die de gebroken Mr. Lewis weet te inspireren tot het ontwerpen van de meest geniale apparaten en hem zo aan haar weet te binden dat hij blind van verliefdheid zich helemaal geeft. Iets waarvan je als lezer weet dat dit niet goed gaat aflopen maar hoe dat precies gebeurt, blijft heel lang spannend.

Lady Mechanica die er niet achter komt hoe zij geworden is zoals zij nu is, blijft een rode draad door alle verhalen heen. In dit deel komt het zo goed als niet in beeld wat ik wel jammer vind want ik ben heel erg benieuwd waar dat nog eens naar toe gaat leiden.

Leuk ook om oude bekenden terug te zien komen zoals inspecteur Singh, nichtje Winfred, dokter Littleton en zijn dochter Alexandra. Altijd weer hilarisch Alexandra te zien die weigert Lady Mechanika als een werkelijk mens te erkennen.

Het tekenwerk is zoals altijd vol met details voor de ingewikkelde kledij van de personages en soms ook voor de ruimtes waarin de personages zich bevinden. Maar er wordt ook wel regelmatig gebruik gemaakt om wat meer op de personages in te zoomen zodat er geen achtergrond nodig is. Dit maakt wel dat de uitdrukkingen en houdingen van de mensen duidelijk in beeld komen en voor mij werkt dat heel goed om me nog meer in het verhaal in te leven.

Weer een prima verhaal. Op naar de volgende.… (mais)

Dit derde deel van Lady Mechanika bevat niet 6 hoofdstukken zoals het tweede deel maar slechts 2 waarvan het tweede hoofdstuk 2/3 van dit deel beslaat. Een verrassende andere opbouw van wat ik anders van trade paperbacks gewend ben waarin een vast aantal hoofdstukken een vast aantal bladzijden beslaan. Mooi dat hiervan afgeweken kan worden en een verhaal daardoor niet onnodig uitgesmeerd wordt.

In The Lost boys of West Abbey verdwijnen zoals de titel het al zegt een aantal kansloze jongens en is het Lady Mechanika die dit raadsel weet op te lossen. Dit doet zij samen met inspecteur Singh waarvan ik het vermoeden heb dat dit niet het laatste is wat we van dit heerschap hebben gezien. Ook weet ik nog niet zeker of hij zuiver op de graat is wat het lezen extra spannend maakt.

Het leek er even op Lady Mechanika meer over haar achtergrond te weten ging komen maar dat viel tegen. Alhoewel zij wel meerdere malen een flash back kreeg waarin zij zichzelf op een tafel zag liggen zonder armen.

Bijzonder vond ik wel dat na de Duitsers en hun zucht naar zwarte magie uit het vorige deel er nu gedeald wordt met de Joodse legendes van golems en Molochs, het levenloze levend maken, een ziel geven. Deze strip schuwt geen duistere kanten van de mens en stelt je ook niet gerust. Zoals wat te denken van het laatste plaatje waarop de jonge Winifred met de mechanische beer speelt waarvan wij weten dat het bewustzijn van een van verdwenen jongens heeft gekregen.

Een strip die blijft boeien.… (mais)

Het tweede deel van Lady Mechanika gaat tot mijn verrassing en misschien ook wel spijt helemaal niet over de oorsprong van Lady Mechanika zelf, dit zal dus nog wel even een geheim blijven. Daarentegen vormen de zes hoofdstukken een afgerond verhaal met slechts kleine verwijzingen naar het eerste deel.

Lady Mechanika haar hulp wordt ingeroepen door de kleine Winifred die zich zorgen maakt om haar grootvader die op expeditie is en plots niets meer van zich laat horen. Dit ontaardt in een avontuur vol reizen met zeppelins, gevechten met kwaadaardige Duitsers, ontdekkingen van geheimen die eeuwen als mythes zijn beschouwd, wetenschappelijke nieuwsgierigheid, mysterieuze genootschappen, verborgen natuurvolken, nieuwe vriendschappen en natuurlijk de overwinning met een ontknoping die ik niet direct had zien aankomen. Kortom een verhaal waar ik behoorlijk door meegesleept werd.

Het enige dat mij af en toe stoorde waren de mensfiguren die wel heel erg uit proportie getekend waren alsof de tekenaar niet wist hoe dat perspectiefwijs op papier te krijgen. De enorme borsten, wespentailles en enorm lange benen van de vrouwspersonen kan ik nog wel waarderen maar als het dan opeens helemaal niet meer klopt, is dat jammer.

De tekeningen lijken ergens slordig, je kunt het het tegenovergestelde van de klare lijn noemen. Maar aan de andere kant zijn de bladzijden rijkelijk gevuld met details, zoals ook de tekening op de voorkant al laat zien. De kleding van alle personages zitten vol frutsels en stiksels en koffers zijn dikwijls met gouden versiersels beslagen. Daarnaast zijn veel kaders omhuld met radars, schroeven en anderlei mechanisch metaalwerk. Allemaal oogstrelend. Samen met het boeiende verhaal, een topreeks.… (mais)