Picture of author.

Willem Frederik Hermans (1921–1995)

Autor(a) de The Darkroom of Damocles

157+ Works 8,206 Membros 148 Críticas 61 Favorited

About the Author

Image credit: Roland Gerrits / Anefo

Séries

Obras por Willem Frederik Hermans

The Darkroom of Damocles (1958) 1,131 exemplares
Beyond Sleep (1966) 1,112 exemplares
Onder professoren (1975) — Autor; Posfácio — 574 exemplares
Au pair (1989) 493 exemplares
An Untouched House (1951) 359 exemplares
A Guardian Angel Recalls (1971) 321 exemplares
De tranen der acacia's (1949) 214 exemplares
Uit talloos veel miljoenen : roman (1981) 207 exemplares
Ik heb altijd gelijk (1951) 166 exemplares
De laatste roker (1991) 162 exemplares
Een wonderkind of een total loss (1967) 148 exemplares
Ruisend gruis : roman (1995) 112 exemplares
Paranoia (1953) 111 exemplares
Het sadistische universum 1 (1964) 99 exemplares
Boze brieven van Bijkaart (1977) 93 exemplares
De god denkbaar denkbaar de god (1956) 77 exemplares
Moedwil en misverstand : novellen (1948) 72 exemplares
Filip's sonatine (1980) 68 exemplares
De zegelring (1984) 64 exemplares
Ik draag geen helm met vederbos (1979) 60 exemplares
De liefde tussen mens en kat (1985) 60 exemplares
Homme's hoest (1980) 58 exemplares
Door gevaarlijke gekken omringd (1988) 50 exemplares
Wittgenstein (1990) 50 exemplares
Mandarijnen op zwavelzuur (1963) 48 exemplares
Drie melodrama's (1957) 44 exemplares
Klaas kwam niet (1983) 41 exemplares
Het evangelie van O. Dapper Dapper (1973) — pseudonym — 38 exemplares
De raadselachtige Multatuli (1976) 34 exemplares
Dinky Toys (1988) 34 exemplares
Geyerstein's dynamiek (1982) 32 exemplares
Conserve (1947) 31 exemplares
Waarom schrijven? (1984) 27 exemplares
Het sadistische universum 1 & 2 (1964) 23 exemplares
Drie drama's (1967) 23 exemplares
Volledige werken / 13 (2009) 22 exemplares
Volledige werken 4 (2012) 20 exemplares
Volledige werken 5 (2005) 19 exemplares
Volledige Werken / 9 - Gedichten (2005) 18 exemplares
Naar Magnitogorsk (1990) 17 exemplares
Vincent literator (1990) 16 exemplares
Volledige werken 15 (2005) 15 exemplares
Fotobiografie (2003) 15 exemplares
Volledige werken 16 (2005) 14 exemplares
Volledige werken 6 (2005) 14 exemplares
Volledige werken 8 (2005) 13 exemplares
Vier novellen (1993) 13 exemplares
Volledige werken 18 (2005) 13 exemplares
Ongebundeld werk 1934-1952 (2020) 11 exemplares
Overgebleven gedichten (1982) 11 exemplares
Het boek der boeken, bij uitstek (1986) 11 exemplares
Periander (1974) 11 exemplares
Volledige werken 19 (2019) 10 exemplares
Volledige werken deel 10 (2005) 10 exemplares
Volledige werken - deel 23 (2022) 9 exemplares
Koningin Eenoog (1986) 9 exemplares
Volledige werken 17 (2005) 8 exemplares
Hollywood 7 exemplares
Annum veritatis 6 exemplares
Hypnodrome 5 exemplares
Een foto uit eigen doos (1994) 5 exemplares
Reizigers (1994) 5 exemplares
Gitaarvissen en banjoklokken (1991) 4 exemplares
De aardappel van de dood (1993) 4 exemplares
La maison préservée (2023) 4 exemplares
Erosie 3 exemplares
Bijzondere tekens 3 exemplares
Tirade 2 exemplares
Een anekdote 2 exemplares
De Mandarijnenpers 2 exemplares
Suidafrikaantjies! 1 exemplar
Wat eraan voorafging (2023) 1 exemplar
Nema više sna (2022) 1 exemplar
Een toerist 1 exemplar
Mayerling 1 exemplar
Pang 1 exemplar
Openbaar leven 1 exemplar
Dutch comfort 1 exemplar
De demon van ivoor 1 exemplar

Associated Works

Tractatus Logico-Philosophicus (1921) — Tradutor, algumas edições4,140 exemplares
De Nederlandse poëzie van de negentiende en twintigste eeuw in duizend en enige gedichten (1979) — Contribuidor, algumas edições193 exemplares
De Nederlandse en Vlaamse literatuur vanaf 1880 in 250 verhalen (2005) — Contribuidor — 74 exemplares
The Sorrows of a Fat Man (1922) — Tradutor, algumas edições26 exemplares
Voor wie dit leest : proza en poëzie van 1920 tot heden (1959) — Contribuidor — 25 exemplares
Voor wie dit leest : proza en poëzie van 1950 tot heden (1959) — Contribuidor — 20 exemplares
Griezelverhalen (1982) — Prefácio — 18 exemplares
De fruitkar (1984) — Introdução, algumas edições18 exemplares
De beste korte verhalen van De Bezige Bij (1977) — Contribuidor — 13 exemplares
De schilderkunst in een kritiek stadium (1950) — Contribuidor, algumas edições6 exemplares
De zeven hoofdzonden — Autor, algumas edições5 exemplares
Engelen stuifmeel uit de hemel (2002) — Contribuidor — 4 exemplares
15 verhalen uit noordelijke oorden (1987) — Contribuidor — 3 exemplares
Over Multatuli — Contribuidor — 3 exemplares
Focquenbroch — Introdução, algumas edições3 exemplares
Lezen & Schrijvers: foto's van lezende schrijvers (1992) — Prefácio — 2 exemplares
Literaire rechtspraak — Contribuidor, algumas edições1 exemplar

Etiquetado

Conhecimento Comum

Nome legal
Hermans, Willem Frederik
Hermans, W.F.
Outros nomes
Prudhomme s.j., Pater Anastase
Schrijver Dezes
Bijkaart, Age
Klondyke, Fjodor
Wissel, Sita van de
Cimatarra, Luis (mostrar todos 8)
Zomerplaag, B.J.O.
Boefjes O.F.M., Pater Frater B.I.M.
Data de nascimento
1921-09-01
Data de falecimento
1995-04-27
Localização do túmulo
Gecremeerd
Sexo
male
Nacionalidade
Nederland
País (no mapa)
Nederland
Local de nascimento
Amsterdam, Noord-Holland, Nederland
Local de falecimento
Utrecht, Utrecht, Nederland
Locais de residência
Groningen, Groningen, Nederland
Parijs, Île-de-France, France
Brussel, Brussels Hoofdstedelijk Gewest, België
Educação
Universiteit van Amsterdam (fysische geografie)
Ocupações
auteur
geoloog
lector in de fysische geografie
vertaler Duits-Nederlands
Prémios e menções honrosas
P.C. Hooft-prijs (1971)
Prijs der Nederlandse Letteren (1977)

Fatal error: Call to undefined function isLitsy() in /var/www/html/inc_magicDB.php on line 425
Willem Frederik Hermans was a Dutch author of poetry, novels, short stories, plays, as well as booklength studies, essays, and literary criticism. His most famous works are The House of Refuge (novella, 1952), The Darkroom of Damocles (novel, 1958), and Beyond Sleep (novel, 1966).

After World War II, Hermans tried to live off his writing exclusively, but as his country was just recovering from the Occupation, he had no opportunity to sustain himself. He published three important collections of short stories from 1948 to 1957, chief among them the novella The House of Refuge (1952), and in 1958 became lecturer in physical geography at Groningen University, a position he retained until his move to Paris, France, in 1973. The same year 1958 he broke to a wide audience with The Darkroom of Damocles. In the seventies Hermans played an important role in the unmasking of Friedrich Weinreb as a cheater of Jews in the war. Hermans refused to accept the P.C. Hooftprijs for 1971. In 1977 he received the Prijs der Nederlandse Letteren, the most prestigious literary award available for writers in the language, handed out every three years alternately by the reigning Dutch and Belgian monarchs to a writer of the other country, the Belgian king Baudouin handing the prize to Hermans. Hermans is considered one of the three most important authors in the Netherlands in the postwar period, along with Harry Mulisch and Gerard Reve.
[Wikipedia]

Membros

Críticas

Rating: 4* of five

The Publisher Says: In this dark, unnerving work of wartime fiction, W. F. Hermans exposes humanity’s essential savagery, barely concealed by its mores and morals. The year is 1944, and a Dutch partisan chances on an abandoned estate, where he decides to take refuge during a lull in the hostilities. The house seems untouched by the war, a kind of haven, its ornament and grandeur intact (not to mention its walls), clothes and sheets to spare, a kitchen stocked with food and drink. He settles in, and begins to consider himself the owner. When the Nazis recapture the village and come knocking, they similarly assume the house to be his; they assume, also, its spare rooms, which they outfit as barracks.

It is all and well until the true owner and his wife return to their estate. Horrified at the thought of being caught in his subterfuge, our protagonist finds himself drawn into further deceit—and swept up in the violence that ensues.

Civilization comes face-to-face with brutality, truth meets the duplicity that has upended and challenged its certainty—Hermans’ prose searches for an order to the chaos and nihilism of war and life. What he cannot find is as telling as what he uncovers.

I RECEIVED A DRC FROM THE PUBLISHER VIA EDELWEISS+. THANK YOU.

My Review
: Novellas are, by definition, brief and gestural as opposed to the novel in its deeper dives, its wider emotional landscape. These general observations are, of course, not true of every novel or novella. They serve to define nothing but an expectation of the reasonably experienced reader when picking up one or the other.

I went into this read, then, expecting to get a glancing blow to my interest in the topic of what the Second World War was like for those who lived it, who were involved in the conflict and not observing events from afar. That was an expectation met...but exceeded, at least as the read settled into my brain. The prose, as translated, was not showy or terribly Writerly; the story itself was simple enough, really more suited to a short story than a novella; but as I sat stunned after finishing the read, I realized why the author chose this length of telling for a story this uncomplicated.

Without the novella’s-worth of buildup, the ending would feel artificial and out of proportion to the story itself. As it is, the ending is a shocker. It arrives without fanfare and smacks the complacent, even slightly bored, reader in their readerly chops. At the end of a trip through one devious survivor’s opportunistic manipulations of everyone around him, all in service of maximizing his immediate personal comfort, the situation he has created from his selfish, self-serving and utterly believable actions comes to a loud, permanent conclusion.

The issue I had been nursing against this overgrown short story exploded in the events of the ending. There is a reason for the length the author chose to tell his simple tale. I was not ready for the impact of the ending, which to be clear would always have been powerful. The novella before it, however, was exactly right to create its seismic shifting of my emotional response. An entire novel with this ending would, honestly, have vitiated its power to stun; a short story, even a long one, would make the ending feel artificial and tacked on.

This read is an excellent example of what a novella can do best, when used to best advantage: satisfy the reader’s hunger for a powerful emotional experience in a one-sitting package. So why only four stars? In the end, the manner of telling the story, the simple unfussy writing, works against the needed investment in the story being told. It gets to the stage of thinking, "Really? is this IT?" before the truly impactful payoff occurs. That I soldiered on, finishing the read, was not assured by the manner of storytelling the author used. At times I was ready to jump ship just to be done with this really dislikable man, this solipsistic selfish creep. I am glad that I persevered, but also a little surprised that I did with the truly staggering number of reads I already have lined up.

So, to all who start this read, I say: Do stick it out for the whole distance. It *is* worth your time. But because I feel the need to say that, I can only in honesty rate it four of five stars.
… (mais)
 
Assinalado
richardderus | 7 outras críticas | Feb 24, 2024 |
Dit deel bevat de werken die door Hermans zijn vertaald. Focquenbroch en Wittgenstein konden mij wat minder boeien, maar Priestley, Tazieff en Béraud vind ik toch goede schrijvers. het was mijn eerste kennismaking met deze auteurs. Over de vertaling kan ik niet veel zeggen, naar mijn idee heeft Hermans zijn werk goed gedaan.
 
Assinalado
Pieter_Goldhoorn | Feb 22, 2024 |
Deel 6 van de volledige werken van Willem Frederik Hermans bevat zijn romans Een heilige van de horlogerie, Au pair, Madelon in de mist van het schimmenrijk en Ruisend gruis. Madelon is het Boekenweekgeschenk dat Hermans schreef voor de Boekenweek 1993 en Ruisend gruis is zijn laatste roman, die postuum verscheen in september 1995 (Hermans overleed op 27 april 1995).

Ik lees de boeken van Hermans altijd met veel plezier en deze romans vormen daar geen uitzondering op. Bij elkaar is dit deel, inclusief de toelichting op het ontstaan en de ontvangst van de romans 960 pagina’s dik maar het leest allemaal vlot achter elkaar door.

Een heilige van de horlogerie is het verhaal van Constantin Brueghel. Die heeft niet de meest ingewikkelde professie, hij windt klokken op. Wel een beetje veel klokken. Het is een verzameling van 1.473 klokken die allemaal in een paleis hangen, ooit bij elkaar verzameld door een hertog. Bij zijn verscheiden liet de hertog bepalen dat het paleis aan de gemeente toevalt, als de klokken maar blijven lopen en er niets gewijzigd wordt.

Constantin neemt zijn taak uiterst serieus. Om niet gek te worden van al dat getik dienen alle klokken zoveel mogelijk gelijk te lopen en te slaan. Oponthoud in het schema is funest;

Als ik een dag te laat zou komen, zouden ze blijven stilstaan, moest ik onderzoeken of dit alleen te wijten was aan te laat opwinden, dan wel of het nog andere oorzaken had. Zou ik dus na haar opgewonden te hebben, minstens een kwartier bij die ene klok moeten blijven, om af te wachten of zij lopen bleef. Nog meer tijdverlies. Maar dat niet alleen: de heiligste wet van het paleis, dat de klokken lopen bleven, alle 1473, was op die manier dan geschonden.

Geen sinecure dus. Het is geen bijzondere collectie maar de grote klok op zolder is een bijzondere. Als die zou vallen (de klepel gaat zelfs door een gat in de vloer) zou het hele gebouw instorten. Liefdevolle aandacht is geboden. Daarbij zijn de gereedschappen in zijn tas van nijlpaardenleer onontbeerlijk en u begrijpt de consternatie als die tas gestolen wordt.

Daarbij komt ook de relatie tot de nieuwe ambtenares Louise. Er zijn drie gemeentelijke kantoren in het paleis en Louise verstopt een boodschap voor Constantin in één van de klokken. Louise lijkt een dubbelgangster van de door Constantin bewonderde actrice Louise Brooks uit begin 20e eeuw. Ook is hij bezig met het klokkenconcert op het Feest van de Langste Dag. Hier moet hij alle klokken zo afstellen dat ze om middernacht een vijf minuten durend concert geven. Weet u nog, het gebouw dat in kan storten door die grote klok? Of dat gebeurt verklap ik hier niet, maar iets van een noodlot hangt er natuurlijk wel in de lucht. Het is een vermakelijk verhaal van zo’n 180 pagina’s.

Au pair is een langere roman en gaat over de Paulina, een jongedame van 1.92 met vrij grote oren die als au pair in Parijs wil gaan werken. Na een valse start bij een advocatengezin komt ze terecht bij een rijke generaal die haar in eerste instantie overlaadt met gulle giften. Ze gelooft niet wat haar overkomt, maar goedbeschouwd is het haar een beetje voorspeld in een opmerkelijke passage waarin Hermans zichzelf ineens in het verhaal schrijft;

Liep de niet zo jonge meneer tegen wie zij opbotste misschien ook te fantaseren over een beter leven?…Het was een man met een gladgeschoren gezicht en grijs, achterovergekamd haar. Hij droeg een bril in hoornen montuur en leek op iemand die zij eerder gezien had, maar dit laatste wist zij niet zeker…Hij lachte nu opeens met zijn mond wijd open en ze kon moeilijk wat anders geloven dan dat hij haar voor de gek hield, toen hij haar verzekerde:
‘Van dit ogenblik af zullen een heleboel dingen beter gaan. Ik heb het beste met je voor.’

In grote lijnen klopt dit. Ze wordt verwend door de generaal en zijn zoons en gaat voor het gezin op reis om een koffer in Luxemburg af te geven. Die bevat geld dat door de generaal bewaard is voor een Joodse man en dat hij wil schenken aan een liefdadigheidsinstelling. Toch loopt het net allemaal even anders en het is een feest om te lezen.

Het leuke aan dit verhaal is dat er talloze zaken flink fout zouden kunnen lopen, maar dat dit niet gebeurt. Ik gaf dat ook aan in mijn vorige bespreking, dat leest best prettig. De koffer wordt zonder grote tegenslagen afgeleverd.

Ik houd van het eigenzinnige taalgebruik van Hermans, iets dat hij zelf graag in stand hield, getuige de pogingen tot verbetering in een commentaar op zijn manuscript. Zo verbeterde Gerry Bruil de zin ‘Ze liep naar het raam, schoof het verflenste gordijn zo ver mogelijk opzij en trok het raam open.’ Ze tekende aan;

‘verflenst door mij veranderd in verfletst. Verflensen alleen van bloemen.’ Opnieuw toont Hermans zich eigenzinnig. Hij maakt de correctie ongedaan en schrijft er als toelichting bij: ‘Ik breid het tot gordijnen uit.’

Madelon in de mist van het schimmenrijk. Fragmenten uit het oorlogsdagboek van de student Karel R. voert ene Karel Rotteveel op als verzetsstrijder. Het werk kent autobiografische aspecten want Hermans ontleende inspiratie uit een liefdesaffaire die hij in 1943/1944 onderhield met Gertruda Comes.

Karel heeft met Douwe een collaborerende tandarts vermoord en Douwe is daarvoor geëxecuteerd. Met Michiel wil Karel een zender bouwen om berichten naar Engeland te versturen, maar daarvoor hebben ze iemand nodig die het morse-alfabet kent. Karel begint daarop een verhouding met de telegrafiste Madelon, die eigenlijk al verloofd is met Tjeu. Madelon glijdt aardig af, Karel schiet nog een Duitser neer en raakt daarbij zelf gewond en zal het niet lang meer maken. Al met al een prima boekenweekgeschenk dat Hermans vanuit zijn nooit-gepubliceerde roman Argeloze terreur heeft omgewerkt.

Tenslotte is Ruisend gruis een nogal fantastisch verhaal dat zich in het Groningse academische milieu afspeelt. Daar heeft Hermans al eerder met succes over geschreven en qua romans is de cirkel zo mooi rond.

Professor in de mineralogie Fahrenkrog koopt een huis en zoals altijd bij een verhuizing boort hij een gat om zijn kwetsbare barometer te kunnen ophangen. Dat verloopt niet helemaal volgens plan;

Uit het gaatje dat hij had geboord kwam namelijk in een grote boog een dunne, maar krachtige straal wit poeder te voorschijn. Naïef poogde hij de opening dicht te houden met zijn duim. Het is de vraag of zelfs een reus in staat geweest zou zijn om de kracht waarmee het poeder wegspoot te weerstaan.

Dat klinkt als slecht nieuws en dat is het ook. De collega van Fahrenkrog, Birra, is met zijn studenten aan het rondrijden in een busje terwijl hij uitleg geeft over het raadselachtige poeder dat zich onder de grond bevindt, maar terwijl hij dat doet scheurt het asfalt waarop ze rijden en Birra had beter niet kunnen uitstappen maar u begrijpt, dat doet hij wel.

Dan komt de dochter van Fahrenkrog thuis, Lievestro genaamd. Zij doet mee aan de hype van die tijd en heeft een handplant meegenomen. Een plant, die zich met de wortels in de handpalm vastzet. Als zij ook haar vader nog moet redden van het ruisend gruis is dat teveel van het goede. Een potsierlijk verhaal maar ik vond ook dit prachtig om te lezen. Daar was niet iedereen het mee eens en de toelichtingen op iedere roman achter in het boek laten eigenlijk steeds hetzelfde patroon zien. Iedere roman ontvangt positieve én negatieve kritieken van gerenommeerde recensenten. Trekt u zich daar niets van aan en ga het vooral zelf lezen, Hermans blijft voor mij zeer de moeite waard.
… (mais)
 
Assinalado
Koen1 | Dec 22, 2023 |
Hermans’ afrekening met de Nederlandse literatuur begon als pamflettenreeks. Dit pamflet is een aanval op J.B. Charles - met veel aandacht voor diens kaalhoofdigheid - wiens 'Volg het spoor terug' volgens Hermans ten onrechte een romanprijs kreeg. Verder bestrijdt hij het standpunt van Charles, die tegen de herbewapening van West-Duitsland is. Volgens Hermans zou Charles, bijgestaan door de pro-Sovjet Groene Amsterdammer, zich hierbij als het geweten van Nederland beschouwen.
 
Assinalado
Rizoomes | Nov 8, 2023 |

Listas

Prémios

You May Also Like

Associated Authors

Estatísticas

Obras
157
Also by
22
Membros
8,206
Popularidade
#2,948
Avaliação
½ 3.7
Críticas
148
ISBN
329
Línguas
13
Marcado como favorito
61

Tabelas & Gráficos