Chaim Potok (1929–2002)

Davita groeit op in de tijd voor WOII. Ze maakt via haar ouders veel mee. Vader is journalist, die uiteindelijk de burgeroorlog in Spanje verslaat. Eerst raakt hij gewond, later komt hij om in Guernica. Moeder Hanna, van joodse komaf, is fel communistisch, maar als steeds meer bekend wordt hoe Stalin tekeer gaat, zegt ze haar lidmaatschap op. Indertijd toen Hanna naar Amerika kwam werd ze opgevangen door de fam. Dinn. Ezra Dinn is weduwnaar met een zoon, beiden orthodoxe joden. Davita krijgt steeds meer belangstelling voor het joodse leven door contact met de Dinns en de onderburen. Uiteindelijk gaat ze naar de jeshive waar ook David Dinn en het onderbuurmeisje heen gaan. Van lieverlee merkt Davita dat het niet gemakkelijk is als je een joods meisje bent, zeker niet als je goed kunt leren. Met de verhalen van Jakob Daw, een goede vriend van haar moeder, en met haar eigen intelligentie, komt Davita de problemen te boven. Mooi hoe die verhalen (waarin ook de deurharp een rol speelt) invloed op Davita hebben!… (mais)

This was a non-fiction read, but read like a novel. It was the story of the Slepak family from the days of Bolshevism to the son's eventual emigration to Israel. Potok collected information from the family through taped interviews and photographs. This Jewish family suffered terribly under Brezhnev, Kosygin, and Tikhonov regimes. From Potok's epilogue, ""Can we learn something from these chronicles about iron righteousness and rigid doctrine, about the stony heart, the sealed mind, the capricious use of law, and the tragedies that often result when theories are not adjusted to realities?" 272 pages… (mais)

Nostalgia-tinged tales of baseball, childhood, and coming of age will always push my buttons. Judaism less so, and I’m not sure I will retain much of the detailing here of Jewish and Zionist traditions. The lead characters’ reverence for study, their keenness to lose themselves in it, is memorable, as is the overall package. (Interesting how the reverence or respect accorded here to Freud and the nascent United Nations now feel so dated). Lots more to admire: the strong Brooklyn sense of place and time, the calm measured narration, the lovely cover image (of a coming of age boy thoughtfully preening - Penguin paperback edition). Another bonus in that edition: the hilarious debunking in Shalom Auslander’s short introdution and context-setting, which helps the reader to enjoy the work (rather than its worthiness).… (mais)