A.L. Snijders (1937–2021)

Deze selectie uit de brieven van L.H. Wiener aan A.L. Snijders en de keuze uit de zkv's van A.L. Snijders werden ingeleid door Wim Noordhoek en bezorgd door Huug Schipper.
"Ik kon de hand leggen op een niet afgedrukt kattebelletje, gedateerd woensdag 19 juli 2000. Daarin schrijft Snijders 'Beste Lodewijk er zit altijd iets dreigends in je brieven, ik ben een beetje bang voor je, net als voor (...)'. Volgt een rijtje schrijvers, van Hermans tot Brouwers. Schrijvers die – zover ik kan zien – net als Wiener vinden 'dat ze beter verdiend hadden'." (uit het blog van Wim Noordhoek van 29 maart 2007: https://www.avondlog.nl/tags/lh-wiener)… (mais)

De stukken in dit boekje zijn eerder verschenen in lokale kranten als het Gelders Dagblad en de Deventer Courant. De titel is afgeleid van een dichtregel van Karel van de Woestijne: “De schromp’le mensen gaan naar het einde van de zomer, ik ben de vreemdeling die naar de herfst moet gaan.” De dichtregel heeft voor een vriend van A.L. Snijders rampzalige gevolgen gehad. Deze jongeman was verliefd op een meisje en ging kennismaken met de ouders, die hem met argwaan bezagen toen hij aan kwam rijden op zijn Engelse motorfiets. Door de zenuwen wist hij niks uit te brengen tot hem deze regels te binnen schoten. “Daarmee was het lot van dit huwelijk bezegeld. De ouders wisten dat er een gevaarlijke gek hun leven was binnengekomen.”



De bundel heeft als ondertitel over woorden, dichtregels en boeken. Hij besteedt aandacht aan de uitdrukking ‘een nummertje maken’. Zijn vrouw heeft liever niet dat hij die uitdrukking gebruikt. ‘Met elkaar slapen’ vindt zij beter. Maar A.L. Snijders beschrijft een situatie waarbij een Franse afdelingsbaas met een kantinemeisje naar bed gaat. Bij zo’n man met een verkeerde auto, zijn snoeverijen en zijn luidruchtige, cynisch vrienden vindt hij “ ’een nummertje maken’ toch meer op zijn plaats, modern, efficiënt, to the point, terwijl ‘met elkaar slapen’ iets soezerigs heeft, en daar moet ik helemaal niet aan denken in die formica kantine.”



A.L. Snijders is gefascineerd door de vele betekenissen van woorden en dingen. Een kunstwerk kan ernstig bedoeld zijn. De kijker kan er laconiek op reageren. Zo is het met een beeld dat zijn zoon voor hem gemaakt heeft. Hij doet wat zijn zoon vraagt. Hij had bijna geschreven, ‘ik respecteer zijn wens’, maar het woord respect vindt hij gruwelijk. “Dit is het ergste woord uit onze taal. Het woord zelf is natuurlijk schuldeloos, woorden kunnen geen schuld hebben, maar de mensen die de woorden ‘respect’ en ‘respecteren’ gebruiken, zijn altijd hypocriete zalvers, leugenaars. Let maar eens op, kijk maar eens om u heen, het woord respect is een kwezel, smoezelig gemaakt door mensen die iets anders bedoelen.”… (mais)