Klaartje de Zwarte-Walvisch (1911–1943)
Autor(a) de Alles ging aan flarden het oorlogsdagboek van Klaartje de Zwarte-Walvisch
About the Author
Obras por Klaartje de Zwarte-Walvisch
Etiquetado
Conhecimento Comum
- Data de nascimento
- 1911-02-06
- Data de falecimento
- 1943-07-16
- Nacionalidade
- Netherlands
- Local de nascimento
- Amsterdam, Netherlands
- Local de falecimento
- Sobibor, Poland
- Locais de residência
- Camp Vught
- Ocupações
- writer
tailor
diarist
Fatal error: Call to undefined function isLitsy() in /var/www/html/inc_magicDB.php on line 425- Klaartje de Zwarte-Walvisch was born in Amsterdam, one of 11 children. She became a seamstress. In 1934, she married Joseph de Zwarte, a warehouse manager. At the start of the German Occupation during World War II, she and her husband refused to voluntarily identify themselves as Jews. However, in March 1943, they were arrested at home and sent with other Amsterdam Jews to the Westerbork detention camp, the Vught concentration camp, known as Camp Vught, and then Sobibor death camp in Poland. She began keeping a secret diary of her experiences and the things she witnessed. The diary ends on July 4, 1943, less than two weeks before she was killed. She was 32 years old. The diary was donated to the Jewish Historical Museum in Amsterdam, where researchers sought the identity of its author. In 2009, the diary was published as Alles ging aan flarden: het oorlogsdagboek van Klaartje de Zwarte-Walvisch (Everything Went to Pieces: The War Diary of Klaartje de Zwarte-Walvisch). Excerpts from the diary were read in the Dutch television series De oorlog (The War) in 2008.
Membros
Críticas
Tutto è in Frantumi . 1943 , Diario di un'Ebrea… por Klaartje De Zwarte-Walvisch
Il 22 marzo 1943, in una bella giornata di sole, due «cacciatori di ebrei» prelevano Klaartje e Joseph de Zwarte dalla loro casa di Amsterdam. Finisce così il loro ultimo pomeriggio di libertà. Dopo l'arresto, marito e moglie vengono internati nel campo di concentramento di Vught. Nel giro di alcuni mesi Klaartje sarà trasferita a Westerbork e, da lì, a Sobibor, dove morirà nelle camere a gas il 16 luglio, a trentadue anni. Joseph, separato dalla moglie a Vught e impiegato nei lavori forzati, sarà deportato in seguito, ma le sue tracce si perdono comunque in un luogo imprecisato della Polonia. A dispetto dei suoi carcerieri e correndo un rischio enorme, la sartina Klaartje trova il coraggio dell'unica resistenza possibile: tiene un diario preciso e dettagliato della vita nel campo di Vught. Forse presagendo a quale destino andrà incontro, al momento di salire sul treno per Sobibor lo consegna al cognato. È una testimonianza commovente e un impietoso atto di accusa, ma insieme dà voce all'incredulità di fronte a un sistema talmente assurdo da risultare inconcepibile. Il diario è stato riscoperto solo di recente, dopo la donazione di una superstite della famiglia al Museo ebraico di Amsterdam. Con la sua pubblicazione non soltanto si è riportato alla luce un documento fondamentale ma, finalmente, si realizza il desiderio di Klaartje che quanto ha scritto raggiunga il mondo esterno perché tutti conoscano le sue sofferenze e la sua rabbia. (fonte:Ibs)… (mais)
Ik stond duizend angsten uit, want in mijn grote tas had ik, tussen de voering genaaid, al mijn notities, die ik in Vught geschreven had.’
Op 22 maart 1943 dringen twee jodenjagers het huis binnen van Klaartje en Joseph de Zwarte. Op de balkons van de Tweede Oosterparkstraat in Amsterdam, waar zij wonen, zitten mensen in de zon, het is een doordeweekse dag, het is de dag dat Klaartje de Zwarte-Walvisch en haar man Joseph meegesleurd worden naar de Hollandsche Schouwburg en vervolgens naar kamp Vught. Vandaar gaat Klaartje naar kamp Westerbork om ten slotte in Sobibor vermoord te worden. Joseph wordt later gedeporteerd en zijn spoor verdwijnt ‘ergens in Polen’.
Klaartje de Zwarte-Walvisch houdt de laatste verschrikkelijke maanden van haar leven een dagboek bij, en weet dat geheim te houden. Pas onlangs, 66 jaar later, is het ontdekt. Het is een weergaloos boek, een aanklacht, een getuigenis, een rauwe kreet, een woedende beschuldiging: nooit eerder is een zo direct en diep doorvoeld document verschenen, geschreven vanuit de onvoorstelbare werkelijkheid van een groep mensen op weg naar de vernietiging.
‘Ik hoop vurig dat alles wat ik hierin heb geschreven nog eens de buitenwereld zal bereiken.’… (mais)
Op 22 maart 1943 dringen twee jodenjagers het huis binnen van Klaartje en Joseph de Zwarte. Op de balkons van de Tweede Oosterparkstraat in Amsterdam, waar zij wonen, zitten mensen in de zon, het is een doordeweekse dag, het is de dag dat Klaartje de Zwarte-Walvisch en haar man Joseph meegesleurd worden naar de Hollandsche Schouwburg en vervolgens naar kamp Vught. Vandaar gaat Klaartje naar kamp Westerbork om ten slotte in Sobibor vermoord te worden. Joseph wordt later gedeporteerd en zijn spoor verdwijnt ‘ergens in Polen’.
Klaartje de Zwarte-Walvisch houdt de laatste verschrikkelijke maanden van haar leven een dagboek bij, en weet dat geheim te houden. Pas onlangs, 66 jaar later, is het ontdekt. Het is een weergaloos boek, een aanklacht, een getuigenis, een rauwe kreet, een woedende beschuldiging: nooit eerder is een zo direct en diep doorvoeld document verschenen, geschreven vanuit de onvoorstelbare werkelijkheid van een groep mensen op weg naar de vernietiging.
‘Ik hoop vurig dat alles wat ik hierin heb geschreven nog eens de buitenwereld zal bereiken.’… (mais)
Estatísticas
- Obras
- 3
- Membros
- 29
- Popularidade
- #460,290
- Avaliação
- 3.8
- Críticas
- 2
- ISBN
- 6
- Línguas
- 2