Semplice e lineare, atipico, plot inusuale e interessante, cosi' come è interessante l'ambientazione islandese - nella quale mi ha fatto piacere ritrovarmi. Tende tuttavia ad essere bidimensionale e le caratterizzazioni dei non-protagonisti sono ben scritte, ma scarsamente credibili. Un fantasy musicale, dopo tutto. ( )

Het verhaal van een dirigent die op het hoogtepunt van zijn roem ophoudt met musiceren. Zijn laatste concert is het Stabat Mater van Pergolezi. Magere taal en gezochte inhoud. ( )

Tot ieders verrassing wijst Alexander Norberg het aanbod af om dirigent van de Berliner Philharmoniker te worden. Meer zelfs, hij kondigt aan te stoppen als dirigent nadat hij een laatste concert heeft gedirigeerd. Een sobere maar hoogstaande uitvoering van het Stabat Mater van Pergolesi in een kille Ijslandse kathedraal voor een handvol van willekeurig gekozen toehoorders moet voor Norberg precies de sfeer van eindigheid, dood en verval scheppen die hem voor ogen staat. Lecca voert enkele personages op (uitvoerders en toehoorders) die vanuit de wisselvalligheden binnen hun eigen leven deze sfeer zouden moeten illustreren en verder schragen. Maar naar mijn smaak slaagt Lecca hier slechts gedeeltelijk in. Hij schrijft erg beeldend en vlot maar de verschillende karakters worden te weinig diepgaand ontleend. Nergens kom je als lezer echt dichter bij de motieven achter de mensen en gebeurtenissen in dit relatief korte verhaal. Daartoe zou dit op zich wel boeiende verhaal over minstens het dubbel van zijn nu amper 217 dun beschreven pagina's moeten kunnen beschikken. Een gemiste kans, vind ik. ( )

Veel verschillende personages die samenkomen in een kille kerk aan de uiterste rand van Europa. Mooi boek, maar ook nogal afstandelijk.
Volledige bespreking via http://wraakvandedodo.blogspot.com/2011/04/nicola-lecca-het-laatste-concert.html ( )