Eind vorige eeuw maakte Pfeijffer met een zelden vertoond aplomb zijn opwachting in de stijlkamers van de Nederlandse poëzie met de bundel "Van de vierkante man". Aan antichambreren had deze brutale vlerk volstrekt maling. Hij banjerde de voorportalen door alsof ze er niet waren en stootte met een leven als een oordeel gelijk door naar de pronkzaal des huizes. De bundel werd bejubeld en bekroond met de C. Buddingh'-prijs en genomineerd voor de VSB Poëzieprijs. Later volgden bundels als "Het glimpen van de welkwiek", "Dolores" en "In de naam van de hond". In deze bundel is een selectie gemaakt van de meest overdonderende, virtuoze, veelkantige en buitengewoon meeslepende gedichten.