Het is 1960. Cees Nooteboom reist in een bus door het Marokko van een halve eeuw geleden. Naast hem een man in djellaba met een geweer en een kalfskop op schoot. Vijftig jaar later ziet hij vanaf de reling van een Duits schip hoe in de buurt van Madagascar een groep mannen in prauwen tegen een halve storm in roeien om in de buurt van het schip te komen. Tussen die twee data bevindt zich een leven van reizen en schrijven, vaak ver van Europa. Timboektoe, Mauritius, Kaap Agulhas, Ouarzazate, plaatsen ver weg, gezien en opgeschreven. In het Oosten volgt hij Slauerhoff naar Macau en de Poort van China. Vele malen reist hij naar Japan, na Spanje zijn grootste inspiratie. In Iran dwaalt hij door de ruïnes van Persepolis. 'Ikzelf ben maar een vluchtige voorbijganger', zegt hij ergens in Kyoto, maar wat hij vastlegt over de plaatsen die hij bezoekt, verankert zich voorgoed in de geest van de lezer. Na de verzamelde Europese reisverhalen 'Labyrint Europa' en het deel 'Avontuur Amerika' volgt nu het deel in Afrika.