In 1969 maakte Dan Van Severen zijn laatste schilderij in olieverf. Als een negentiende-eeuwse romanticus was hij op zoek naar de ultieme werkelijkheid, maar het burgerlijk-materiële aspect van verf en kwast stond hem daarbij in de weg. Een afgewogen zuiveringsproces bracht hem tot een synthetiserende visie op de wereld : kleur en inhoud moesten wijken voor een cerebrale activiteit, die uitmondde in een eigen vocabularium - een ascetisch, contemplatief en transcendentaal lijnenspel. In het inleidende essay gaat de auteur dieper in op het iconoclastische aspect van Van Severens oeuvre. Behalve een uitvoerige biografische schets zijn ook eerder gepubliceerde teksten van Michel Seuphor, Yves Gevaert en Leo Van Damme opgenomen. Het catalogusgedeelte biedt een volledig overzicht van Van Severens werken op doek, grafiek en ruimtelijke werken vanaf 1969