OK. It took me to Bohumil Hrabal ( )

Een gepensioneerde bibliothecaris heeft zo genoeg van zijn vrouw dat hij dementie simuleert en in een "gesticht" terecht komt. Wel hilarisch en het Vlaams vind ik erg leuk maar het is een beetje te allemaal. Een lange scheldpartij op zijn vrouw maar kennelijk heeft hij weinig weerwoord gegeven, ook niet te bate van zijn kinderen. En waarom gaat hij niet gewoon van haar af? ( )

De laatkomer is a very lame story. It purports to relate the story of Désiré Cordier who pretends to be demented, pulling the whole act off for reasons that never become very clear in the book. One possible reason could be to escape his wife, but if that is so, then the scheme seems rather overdone. No other benefit becomes apparent, while no climax is developed. Instead, the plot mounts to a kind of anti-climax, in which another character who is apparently also pretending to be demented, tells Cordier that his act is obvious and easy to see through.

De laatkomer is a comedy about Alzheimer's Disease. It never rises above the level of an improvised sketch, a very, very bad play, and hence and very bad novel. ( )

Het ontegenzeggelijk mooie taalgebruik van Dimitri Verhulst kan mij niet verleiden hoger dan twee sterren te waarderen, uiteindelijk blijft het verhaal van de hoofdpersoon te leeg doorklinken... blijft het 'waarom' van dit boek als een oefening schrijven in mijn hoofd rondzingen. ( )

Het knisperende en frisse taalgebruik is er uiteraard weer bij, het snedige is er daarentegen een beetje af.
Volledige bespreking via http://wraakvandedodo.blogspot.be/2013/07/dimitri-verhulst-de-laatkomer.html ( )