Carregue numa fotografia para ir para os Livros Google.
A carregar... Solaris (original 1971; edição 2002)por Stanisław Lem
Informação Sobre a ObraSolaris por Stanisław Lem (Author) (1971)
» 34 mais 501 Must-Read Books (121) Top Five Books of 2016 (382) Top Five Books of 2015 (517) Books Read in 2014 (1,368) Favourite Books (1,344) Books Read in 2018 (3,042) 20th Century Literature (800) 1,001 BYMRBYD Concensus (467) A Novel Cure (378) SantaThing 2014 Gifts (157) Astronomy (7) 1960s (251) Unread books (664) A carregar...
Adira ao LibraryThing para descobrir se irá gostar deste livro.
Solaris es un planeta vivo, no en el sentido de que albergue seres vivos, sino que el propio planeta es un ser vivo. Vivo e inteligente. Pero su inteligencia es tan distinta de la humana que durante mucho tiempo se dudó de ella. Y, desde que los humanos llegaron allí un siglo atrás, no se ha podido establecer un contacto que podamos llamar tal. Está formado por una especie de océano gelatinoso del que surgen de vez en cuando estructuras inmensas, incluso algunas que se pueden considerar más o menos "tierra firme", que luego desaparecen sin dejar rastro y nunca se repiten, aunque los científicos humanos tienen su pequeño catálogo de modelos. De hecho, Lem dedica muchas páginas a ilustrarnos sobre la "solarística ", al estilo de Borges, sin que todos esos párrafos parezcan significar nada para el desarrollo de la acción. Es una de los muchas referencias literarias y filosóficas que tiene la obra y que constituyen su principal atractivo. La otra característica perceptible del planeta es que, de algún modo, parece penetrar en lo más profundo de la mente de los humanos que se le acercan y reconstruye lo que tengamos allí como si fuese real. Al protagonista, Kelvin, se le aparece así su mujer, muerta años atrás, y esta recreación no es un fantasma, porque es de carne y hueso y evoluciona desde una especie de muñeca casi tonta a un ser sensible y con su propia personalidad, distinta de la mujer real. Kelvin está en la única estación de observación que los humanos tienen allí, junto con otros dos científicos de los que sabremos muy poco, porque todos tienden a encerrarse en sus propias habitaciones junto con su propio acompañante. A estos acompañantes de los otros científicos apenas los veremos muy fugazmente. Como digo, el principal atractivo de la obra es su carácter filosófico, basado sobre todo en la pregunta: ¿cómo podemos estar seguros de si hay o no vida inteligente cuando no podemos entender ninguna inteligencia que no se parezca a la humana? Solaris es inteligente porque, de algún modo, percibimos lo que hace, pero no podemos saber qué sentido tiene. La pregunta que queda es si existirá alguna otra forma de inteligencia que ni siquiera podamos percibir en absoluto. O, incluso, si nos deberían importar esas inteligencias desconocidas. Junto a esto, tenemos reflexiones sobre el poder del amor o de los sentimientos en general, y hasta sobre los efectos del aislamiento. En fin, una gran novela, en mi opinión, bastante por encima de la media de la ciencia ficción. Got it much better than the movie, although I can appreciate now what the movie was trying to do (somewhat successfully even). Respect Clooney for a damned good attempt, even a good movie given a little context. The unintended tormenters bit was fascinating, the descriptions of geological phenomena less so. Ik snap niet dat dit tot nu toe altijd aan mijn aandacht is ontsnapt. Dit moet zowat het oerboek van de moderne sciencefiction zijn. En dan bedoel ik niet de voorloper, want dan kan je teruggaan naar de Romeinse Griek Lucianus, de onvermijdelijke Jules Verne of de Brit Olav Stapledon. Neen, voor zo ver ik kan inschatten is Stanislaw Lew de eerste die vooral de beklemming van ruimtereizen tastbaar wist te maken, je weet wel, dat beeld dat sindsdien constant opduikt in science fiction-films: klinische ruimtes, badend in de absolute stilte en gekleurd door een onbestemde dreiging. Het is prachtig hoe Lem dit schetst. Aan de basis ligt uiteraard de erg dynamische plasma-oceaan rond de planeet Solaris, met zijn voortdurend veranderende grillige vormen en zijn vermogen om blijkbaar gedachten, herinneringen en beelden van de bezoekende ruimtereizigers vorm te geven. Lem verliest zich misschien af en toe wat te veel in de beschrijving van die merkwaardige fenomenen (ze komen veel beter tot zijn recht in een film). Maar daar staat tegenover dat hij een filosofische onderlaag geeft die er mag zijn: hoe gaan we om met een realiteit die we niet begrijpen? De auteur focust vooral op hoe wetenschappers proberen vat te krijgen op de bizarre fenomenen, in een opeenvolging van theorieën, speculaties, stromingen, enz. gespreid over tientallen jaren. Ik vind het fenomenaal hoe Lem erin geslaagd is de kronkelwegen, de beperkingen en de kracht van de wetenschappelijke benadering in de verf te zetten. Een tweede belangrijke onderlaag is minstens even essentieel, namelijk hoe we als mens omgaan met onze meest verdrongen gevoelens en herinneringen, want het zijn blijkbaar vooral die die door Solaris worden opgeroepen en fysiek vorm gegeven. De tragische liefdeshistorie tussen Kris Kelvin en zijn vrouw Harey, en vooral de zelftwijfel van de gekloonde Harey grijpen zeker aan, al vind ik die iets minder geslaagd dan de filosofisch-wetenschappelijke onderlaag. Lem legt uiteindelijk de vinger op één van de meest essentiële dilemma’s van ons bestaan, zowel individueel als collectief: kunnen we aanvaarden dat de realiteit buiten ons (is die echt buiten ons?) misschien helemaal geen patroon, logica, of rationaliteit heeft? Knap gedaan.
Hoewel "Solaris" schitterend is verfilmd, is het boek zelf niet overdreven goed. De hoofdpersoon is een psycholoog met weinig verstand van psychologie, die probeert fysische problemen op te lossen, waar hij - en met hem de schrijver - nog minder verstand van heeft. Het gegeven is veelbelovend. De planeet is bedekt met een oceaan die leeft en zichzelf en zijn zonnestelsel kan manipuleren. De onderzoekers en de oceaan proberen met elkaar in kontakt te komen. De onhandige oceaan zaait daardoor dood en verderf. De mogelijkheden om de armoedige "science" te compenseren met spannende "fiction" worden om zeep geholpen door lange pseudo-wetenschappelijke verklaringen over de fysiologie van de planeet, wat de indruk wekt dat een kort verhaal is uitgerekt tot een boek. Pertence à Série da EditoraDzieła Stanisława Lema (Wydawnictwo Gazety Wyborczej) Gallimard, Folio SF (92) — 15 mais Lanterne (L 225) Gli Oscar [Mondadori] (1559) Prisma Science Fiction (1556) Présence du futur (90) Põnevik (12) suhrkamp taschenbuch (0226) ハヤカワ文庫 SF (237) Está contido emTem a adaptaçãoTem um guia de estudo para estudantesPrémiosDistinctionsNotable Lists
"When psychologist Kris Kelvin arrives at the planet Solaris to study the ocean that covers its surface, he finds himself confronting a painful memory embodied in the physical likeness of a past lover. Kelvin learns that hs is not alone in this, and that other crews examining the planet are plagued with their own repressed and newly real memories. Could it be, as Solaris scientists speculate, that the ocean may be a massive neural center creating these memories, for a reason no one can identify? Long considered a classic, Solaris asks the question: Can we understand the universe around us without first understanding what lies within?"--Back cover. Não foram encontradas descrições de bibliotecas. |
Current DiscussionsNenhum(a)Capas populares
Google Books — A carregar... GénerosSistema Decimal de Melvil (DDC)891.8537Literature Literature of other languages Literature of east Indo-European and Celtic languages West and South Slavic languages (Bulgarian, Slovene, Polish, Czech, Slovak, Serbo-Croatian, and Macedonian) Polish Polish fiction 1919–1989Classificação da Biblioteca do Congresso dos EUA (LCC)AvaliaçãoMédia:
É você?Torne-se num Autor LibraryThing. |
On the other hand, the narrative arc never really engaged me and there were places where I was all at sea (pun intended). May well benefit from a re-read at some point. ( )