Die berusting klinkt wat te veel door in Terlouws beschrijving van het klimaatprobleem. Het essay, zo meldt de achterflap, vloeit voort uit een optreden van Terlouw bij De Wereld Draait Door in het najaar van 2016 over zuinig omgaan met de aarde. ‘Miljoenen mensen zagen het fragment’ (wederom de achterflap). Dat snap je zo, het is milieuproblematiek in jip-en-janneketaal, zonder een greintje urgentie. Terlouw toont het soort sussend engagement waar misschien met weemoed naar wordt teruggekeken; alles zal op zijn pootjes terechtkomen. Onbekommerd zul je erna gaan slapen, zonder ook maar één zwartblesschaap voor je geestesoog te hoeven laten passeren.