"Het is pas dag twee, blijf ik tegen mezelf herhalen, het is pas dag twee, maar het liefst was ik in hink-stap-sprongen naar de zee gesprint, had ik die envelop opengescheurd en had ik de inhoud leeggeschud boven de eerste de beste golf. Maar dat is niet hoe mijn oma het zou willen, besef ik. En dat was ook niet hoe hij het had gewild."Wanneer de Indonesische echtgenoot van haar grootmoeder overlijdt, reist Hannah af naar zijn geboorteland. Niet alleen om zijn as uit te strooien, maar ook om beter te begrijpen wie deze getraumatiseerde man was. Was hij echt liever daar dan hier, liever dood dan in leven? Zo onderneemt Hannah een eenzame zoektocht naar geluk, die vele vormen aanneemt, en die laat zien dat we elkaar soms pas na de dood beter begrijpen.Vluchthaven toont de fragiele kunst van het achterblijven, en laat zien hoe ver de schaduw van de geschiedenis kan reiken."--Page 4 cover.