Deze novelle van de Noorse journalist (1960) speelt in Odda, het industriestadje waar de auteur ook woont. Het verhaal begint met de vondst van een lijk in de rivier. De meeste mensen in Odda weten wat er met de jonge man gebeurd is: hij is vermoord door bewoners van het azielzoekerscentrum in Odda. Journalist Robert gelooft daar niets van. Hij onderzoekt op eigen houtje alle gebeurtenissen en locaties die met de dode jongen te maken zouden kunnen hebben. Zijn broer Frank doet in zijn functie van politieman hetzelfde. Robert heeft een gepassioneerde verhouding met Franks vrouw Irene, waardoor de broers op gespannen voet met elkaar komen. Alles in dit boek staat in het teken van ondergang: de staalfabriek is gesloten, het weer is steeds dreigend, Robert is gedesillusioneerd, de liefde lijkt onmogelijk. Scandinavische literatuur heeft vaak een sombere sfeer; in dit boek maakt de ironie de somberheid transparant. De eerste 57 bladzijden gebeurt er bijna niets. Maar dan wordt het spannend. Prachtig zijn de dialogen, galgenhumor en ironie overstemmen de waarheid. In 2005 bekroond met de Rivertonprisen, de jaarlijkse prijs voor de beste Noorse crimi.

WINNAAR VAN DE PRESTIGIEUZE RIVERTONPRIJS VOOR DE BESTE NOORSE LITERAIRE THRILLER

Dat staat te lezen op de achterkant van het boek. Ik had nog nooit van deze schrijver gehoord, dus vooruit, lezen maar.

Zomer in een kleine stad in Noorwegen, er heerst een hittegolf. Het lichaam van een jonge man wordt gevonden in de rivier. Robert, een gedesillisioneerde regionale journalist, gaat evenals zijn broer, die politieman is, op zoek naar de daders van het misdrijf. Ze komen echter al snel in conflict met elkaar. de oplossing van de zaak laat de verborgen kanten van de stad zien, inclusief een donker familiegeheim.

'De razender rivier' is niet een heel erg spannend, maar wel een heel mooi geschreven boek. Het voelt een beetje vreemd om een sfeerbeeld van Noorwegen tot je door te laten dringen, waarin een hittegolf overheerst. Bovendien bevindt het stadje zich aan een fjord waar ernstige vervuiling heeft plaatsgevonden door het plaatselijke hoogovenbedrijf. Dat klinkt toch ook vreemd: vervuiling in een fjord?

Frode Grytten zet die sfeer echter goed neer, door korte zinnen te gebruiken in de ik-vorm. Het is met name die sfeer, die me nog lang is blijven achtervolgen..

Pluspunt aan De razende rivier is een fraaie schets van een industriestadje in verval, waar niet veel nodig is om de lont in het kruitvat te steken. En ook, maar dat is nauwelijks origineel te noemen, het verhaal van de gedesillusioneerde journalist die het niet langer aankan halve waarheden te verkondigen. Minpunt is dat het boek vele pagina's lang nergens heen lijkt te gaan, tot er alsnog een passende plot wordt gevonden. Het goeie nieuws is dat pluspunten en minpunten elkaar netjes in evenwicht houden. Het slechte nieuws is dat dat misschien niet goed genoeg is.
Volledige bespreking via http://wraakvandedodo.blogspot.com/2009/04/frode-grytten-de-razende-rivier.html ( )

Jo flere bøker jeg leser av Frode Grytten, jo mer fascinert blir jeg av ham.

Handlingen i denne boka er lagt til Odda. Alle som har vært i Odda vet at dette tettstedet ligger i en inneklemt dal hvor sola nesten ikke slipper til. Med dette som bakteppe klarte i allefall jeg med letthet å komme inn i en slags mollstemt stemning ettersom forbrytelsen ruller frem, og journalisten begynner å grave i hva som egentlig har skjedd. Han har dessuten et forhold til sin brors kone, men de komplikasjoner dette medfører.

En flott og lesverdig bok! ( )

Se anmeldelse:

http://no.librarything.com/work/2596752/edit/36876438 ( )