In 2011 bestaat Amnesty International vijftig jaar. Ze kent wereldwijd bijna 3 miljoen leden, waarvan het overgrote deel in de westerse wereld. Om Amnesty te begrijpen, moet men haar ontwikkelingsgeschiedenis volgen, en daarmee ook die van de mensenrechten. Het verhaal achter Amnesty International gaat over de opkomst en groei van de tot nog toe grootste en invloedrijkste particuliere mensenrechtenorganisatie ter wereld, maar ook over de voor- en tegenslagen die zij heeft gekend. Veel had te maken met de omstandigheden van de tijd, maar heel ook met de afkomst en karakters van hen die bij Amnesty aan het roer stonden. Voormalige leiders zoals Peter Benenson (Engels, oprichter), Sean McBride (Iers vrijheidsstrijder), Mümtaz Soysal (voormalig regeringsleider Turkije), José Zalaquett (Chileen, hoogleraar mensenrechten), Thomas Hammarberg (Zweed, nu Commissaris voor de Mensenrechten van de Europese Raad), Irene Khan (Bangladesh, Secretaris-Generaal van Amnesty International 2001-2010) vertellen over de sterktes én zwaktes van de organisatie: het feit dat ze steeds minder grip heeft op Azië en het Midden-Oosten, de concurrentie van nieuwe mensenrechtenorganisaties, en dat ze door critici wordt weggezet als white, wealthy and worried. Daarnaast komen ook Menno Kamminga (oud-Amnestymedewerker in Londen en New York, nu hoogleraar mensenrechten aan de Universiteit van Maastricht) en oud-minister voor Ontwikkelingssamenwerking Jan Pronk aan het woord over hun ervaringen met Amnesty.
Bert Breij (1943) is socioloog, ondernemer en publicist. Tom van Oosterhout (1953) is een pur sang onderzoeker. Beiden zijn hun hele leven al gefascineerd door mensen die voor hun idealen op de barricaden staan. In 2008 schreven Breij en Van Oosterhout samen Twee miljoen leden, over 200 jaar vakbeweging in Nederland.