Een dun boekje met veel te zeggen. Het dagelijks leven is soms erg vermoeiend, de hoofdpersoon heeft het hier net zo zwaar mee als de rest van ons. Een werkend bestaan heeft zijn voor en nadelen. Uiteindelijk houdt het voor iedereen op, in hoeverre kun je kiezen op welke manier dat gebeuren zal?

Met veel humor geschreven en leest makkelijk weg. Ronduit tragisch, zoals dat hoort bij een goed literair werk, maar toch enorm optimistisch. ( )

De man die werk vond las ik vandaag op niet veel meer dan anderhalf uur tijd. Tijdens de eerste pagina dacht ik nog even: lees ik dit in het Engels dan schreeuw ik dat het geniaal is. Maar dan komen de grapjes en denk je: doe dat nou niet! Niet dat literatuur niet humoristisch mag zijn, dat er geen grollen verteld mogen worden, niet dat ik niet nu en dan eens gegniffeld heb, ... maar zonder grappen (niet zonder humor!, wat me 'stoort' is niet Brusselmans' humor - die eigenlijk grotendeels overeenkomt met de mijne, wat me 'stoort' zijn de grapjes, de flauwe moppen die hij gebruikt om de ene alinea aan de andere te breien) zijn boeken nu eenmaal stukken beter (zoals humor zonder Geert Hoste ook een heel stuk beter is ... en vice versa, veronderstel ik). (Voor 'boekbesprekingen' op het internet gaat dit niet op, die volgen eigenlijk gewoon het omgekeerde procéde en gebruiken boektitels om flauwe mopjes aan elkaar te breien! Woehaha! enzo ...)

Het boek, zoals u weet, speelt zich af in een (bedrijfs)bibliotheek. Het hoofdpersonage is een bibliothecaris. Dat maakt dat het me wat dichter op de huid kruipt, dan wanneer ik in een viswinkel werkzaam zou zijn. Dat maakt ook dat het niet geheel vreemd zou zijn, mocht ik het in latere jaren toch nog eens aan de collectie toevoegen. Van hoogdringendheid is echter geen sprake.

Ik heb het vervolg Nog drie keer slapen en ik word wakker zowaar wel reeds in de eigen kasten staan. Die beloof ik nog te lezen, ooit.

http://occamsrazorlibrary.blogspot.com/2009/09/de-man-die-werk-vond.html ( )

Reminded me of the Post Office by Bukowski but this one has more humour. Brusselmans writes 100+ pages about boredom without being boring. ( )

Tussen veertien en zestien zowat alles gelezen van Brusselmans dat ik te pakken kon krijgen. Dit is waarschijnlijk het enige boek uit die periode dat ik nog eens zou kunnen lezen. ( )

Het beste van Brusselmans. Kort, krachtig, cynisch en nihilistisch en een beetje autobiografisch. ( )