Hans Boland
Autor(a) de Sint-Petersburg onderhuids een stadsgids
Obras por Hans Boland
Hij kan me de bout hachelen met zijn vorstendommetje over Anna Karenina en de kunst van het vertalen (2017) 10 exemplares
De zachte held 5 exemplares
Associated Works
The Tale of the Dead Princess and the Seven Knights (1833) — Tradutor, algumas edições — 26 exemplares
Etiquetado
Conhecimento Comum
- Nome canónico
- Boland, Hans
- Data de nascimento
- 1951-01-18
- Sexo
- male
- Nacionalidade
- Nederlands-Indië (geboren)
Nederland - País (no mapa)
- Indonesië
- Local de nascimento
- Batavia, Nederlands-Indië
Jakarta, Indonesië - Ocupações
- vertaler Russisch - Nederlands
- Prémios e menções honrosas
- Aleida Schotprijs (2003)
Filter Vertaalprijs (2009)
Martinus Nijhoff Vertaalprijs (2015)
Fatal error: Call to undefined function isLitsy() in /var/www/html/inc_magicDB.php on line 425- Hans Boland (1951, Jakarta, Indonesië) is slavist en promoveerde op poëzie van Anna Achmatova. Hij vertaalde tal van Russische dichters en proza van onder meer Lermontov en Dostojevski. Sinds 1999 werkt hij aan de vertaling van het complete oeuvre van Poesjkin. In 2003 ontving hij de Aleida Schotprijs en in 2009 de Filter Vertaalprijs. In 2014 debuteerde Hans Boland als schrijver met de roman De zachte held. Hij ontvangt de Martinus Nijhoff Vertaalprijs ter bekroning van zijn omvangrijke en boeiende oeuvre van literaire vertalingen uit het Russisch die getuigen van uiterst verfijnd stilistisch meesterschap.
Membros
Críticas
Een half jaar geleden heb ik samen met andere boekenbloggers Anna Karenina van Tolstoi gelezen. Daarbij koos ik voor de vertaling van Hans Boland omdat ik daar veel positieve geluiden over hoorde. Met ongelooflijk veel genoegen heb ik dit boek gelezen. Bij het verschijnen van dit boek over de vertaling ervan, dat als ondertitel heeft 'over Anna Karenina en de kunst van het vertalen', werd ik wel nieuwsgierig wat de vertaler hier over te vertellen heeft.
Het boek bestaat grofweg uit twee delen. In het eerste deel geeft Hans Boland een korte analyse over de Anna Karenina. Dat bracht me weer even terug naar de tijd dat ik het boek aan het lezen was en gaf me ook een enkele nieuwe manieren om naar het boek te kijken.
Waar ik wel mijn vragen over heb is het gedeelte over de indeling van de delen en hoofdstukken. Hans Boland komt tot de conclusie dat Tolstoi niet zo onordelijk was als het lijkt want alle delen en hoofdstukken zijn ongeveer even lang. Maar van andere lezers heb ik begrepen dat in andere vertalingen er een andere indeling van de delen is. Nu weet ik niet wat de oorspronkelijke indeling van Tolstoi zelf is geweest. Of misschien was deze er wel helemaal niet. De conclusie van Hans Boland komt mij in ieder geval wel wat ongeloofwaardig over omdat hij hier ook verder niet over rept.
In het tweede deel gaat Hans Boland dieper in op het vertalen zelf. Een zeer boeiend onderwerp waarbij ik me niet eerder had gerealiseerd hoe bepalend een vertaler is. Vooral wanneer er naar een taal wordt vertaald die wat verder van de oorspronkelijke taal af staat waarbij woordenschat, grammatica en cultuur vreemden zijn. Dat voelt als een onmogelijke opgave. Wat dat betreft is het een wonder dat wij, die over de hele wereld zoveel verschillende talen spreken, elkaar nog zo goed kunnen verstaan.
Hans Boland geeft vele voorbeelden uit Anna Karenina wat gelijk een leuke herbeleving van het boek is, als illustrerend voor het punt dat hij over vertalen wil maken. Heel leerzaam.
Er is alleen een groot obstakel in dit boek. En dat is de toon die Hans Boland aanslaat. Hij vindt de andere Anna Karenina vertalers maar stommelingen die onzinnige oplossingen hebben bedacht die helemaal niet kloppen in zijn beleving. Ik heb er geen probleem mee als een vertaler zijn eigen keuzes maakt en ik vind het juist heel boeiend om te lezen over waarom een vertaler voor het ene kiest en niet voor het andere. Maar ik zit niet te wachten op iemand die voortdurend op zijn eigen borst klopt dat hij het vertalen op de beste manier heeft gedaan. Ik geloof daar namelijk niet in. Voor elke vertaling is wat te zeggen en het ene kan je meer aanspreken dan het andere maar dat is het dan ook.
Dit is de reden dat dit boek bij mij een wrange smaak heeft achtergelaten. En dat is zo dood- en doodzonde want de vertaling van Hans Boland was een feest om te lezen en ook zijn kennis over taal en vertalen is enorm interessant. Nu maar hopen dat mijn slechte geheugen me nu ook niet in de steek laat en snel dit vieze gevoel weer weet uit te wissen.… (mais)
Het boek bestaat grofweg uit twee delen. In het eerste deel geeft Hans Boland een korte analyse over de Anna Karenina. Dat bracht me weer even terug naar de tijd dat ik het boek aan het lezen was en gaf me ook een enkele nieuwe manieren om naar het boek te kijken.
Waar ik wel mijn vragen over heb is het gedeelte over de indeling van de delen en hoofdstukken. Hans Boland komt tot de conclusie dat Tolstoi niet zo onordelijk was als het lijkt want alle delen en hoofdstukken zijn ongeveer even lang. Maar van andere lezers heb ik begrepen dat in andere vertalingen er een andere indeling van de delen is. Nu weet ik niet wat de oorspronkelijke indeling van Tolstoi zelf is geweest. Of misschien was deze er wel helemaal niet. De conclusie van Hans Boland komt mij in ieder geval wel wat ongeloofwaardig over omdat hij hier ook verder niet over rept.
In het tweede deel gaat Hans Boland dieper in op het vertalen zelf. Een zeer boeiend onderwerp waarbij ik me niet eerder had gerealiseerd hoe bepalend een vertaler is. Vooral wanneer er naar een taal wordt vertaald die wat verder van de oorspronkelijke taal af staat waarbij woordenschat, grammatica en cultuur vreemden zijn. Dat voelt als een onmogelijke opgave. Wat dat betreft is het een wonder dat wij, die over de hele wereld zoveel verschillende talen spreken, elkaar nog zo goed kunnen verstaan.
Hans Boland geeft vele voorbeelden uit Anna Karenina wat gelijk een leuke herbeleving van het boek is, als illustrerend voor het punt dat hij over vertalen wil maken. Heel leerzaam.
Er is alleen een groot obstakel in dit boek. En dat is de toon die Hans Boland aanslaat. Hij vindt de andere Anna Karenina vertalers maar stommelingen die onzinnige oplossingen hebben bedacht die helemaal niet kloppen in zijn beleving. Ik heb er geen probleem mee als een vertaler zijn eigen keuzes maakt en ik vind het juist heel boeiend om te lezen over waarom een vertaler voor het ene kiest en niet voor het andere. Maar ik zit niet te wachten op iemand die voortdurend op zijn eigen borst klopt dat hij het vertalen op de beste manier heeft gedaan. Ik geloof daar namelijk niet in. Voor elke vertaling is wat te zeggen en het ene kan je meer aanspreken dan het andere maar dat is het dan ook.
Dit is de reden dat dit boek bij mij een wrange smaak heeft achtergelaten. En dat is zo dood- en doodzonde want de vertaling van Hans Boland was een feest om te lezen en ook zijn kennis over taal en vertalen is enorm interessant. Nu maar hopen dat mijn slechte geheugen me nu ook niet in de steek laat en snel dit vieze gevoel weer weet uit te wissen.… (mais)
I base my interest in this book only on the title, since there's no description of the book.
I'll tell you if the title covers the content later.
I'll tell you if the title covers the content later.
Met de rustig laconieke stem van een kenner troont Hans Boland ons mee door zijn "Pieter", zoals hij de stad noemt waar hij vier jaar woonde en werkte. Nauwgezet struint hij met ons elk hoekje van deze grote stad af, van de centraal gelegen Nevski Prospekt tot de verste en meest obscure buitenwijken, volgestouwd met Stalin-architectuur. De slavist in hem legt duidelijke literaire accenten: Poeskin, Achmatova, Dostojevski, Blok, Gogol, Charms, Hippius,... en nog vele andere schrijvers met Peterburgse connecties passeren de revue en worden uitgebreid dan wel bondig behandeld. Dit boek is evenwel veel meer dan een literair compendium, het biedt een volledig overzicht van wat de stad te bieden heeft op gebied van architectuur, musea, etc.... . Weetjes allerhande, bv. over wie waar woonde, wat al allemaal van fraais verdwenen is onder de communistische slopershamer, e.d.... completeren de mentale reis die je samen met de auteur maakt vooraleer je zelf vertrekt. Hans Boland heeft je verbluffend veel wetenswaardigheden over de stad mee te delen in het bestek van deze 320 blz. tellende gids, en dit zonder ook maar een zweem van dorheid op te wekken bij de lezer. 25 wandelingen heeft de auteur uitgestippeld waarvan de toerist dankbaar gebruik kan maken. Een lijst van alle musea met hun openingsuren is achterin het boek opgenomen.
Mocht je ooit zinnens zijn Sint-Petersburg te bezoeken, lees alvast deze gids: je vertoeft in uitstekend gezelschap...
Voor russofielen die de taal beheersen zijn nog meerdere literaire musea voorhanden, o.a. dat van Aleksandr Blok.… (mais)
Mocht je ooit zinnens zijn Sint-Petersburg te bezoeken, lees alvast deze gids: je vertoeft in uitstekend gezelschap...
Voor russofielen die de taal beheersen zijn nog meerdere literaire musea voorhanden, o.a. dat van Aleksandr Blok.… (mais)
You May Also Like
Associated Authors
Estatísticas
- Obras
- 11
- Also by
- 32
- Membros
- 94
- Popularidade
- #199,202
- Avaliação
- 4.1
- Críticas
- 4
- ISBN
- 12
- Marcado como favorito
- 1
Boland sees his role as something like that of a skilled and tactful copy-editor, helping Chekhov's modern Dutch alter ego Tsj. to present the material he has got from his Russian-speaking colleague Ч. in the best possible way, without misrepresenting him or intruding his own editorial personality too far. That means breaking a lot of the taboos of translation: not only playing fast and loose with the paragraph and sentence-structure of the original to make the syntax more naturally Dutch, adding lexical variation where Chekhov, having fewer words to choose from, repeats himself, and also replacing Russian standard phrases with characteristic idioms that play a similar role in Dutch (even if the literal meaning is quite different). He also does various things to make the text more intelligible to someone unfamiliar with details of Russian life, e.g. by silently replacing patronymics with surnames and making versts into kilometres (without bothering the reader with the 7% difference between the two).
I'm not likely ever to be faced with the challenge of translating nineteenth century Russian into Dutch, and I'm not sure if Boland's style of translation is the one I would be looking for in a classic text, but I still found this a very interesting look over the translator's shoulder.… (mais)