Freddy De Pauw

Redactioneel nogal rommeltje, vooral aan het einde. Hoofdstelling (voortdurend kwaliteitsverlies) wordt niet waargemaakt, zelfs ondergraven. Klassieke treurzang, doorspekt met persoonlijke afrekeningen

Beknopte geschiedenis en algemeen overzicht, goed bruikbaar als intro.Intussen erg verouderd
Maar:
* zwakke structuur,
* geen echt volledige verklaring van het fenomeen
* opbouw met feitenmateriaal dat niet altijd betrouwbaar is
* rol Falcone en Borsellino geminimaliseerd
En vooral: scrupuleuze roofbouw op het werk van Calvi, zonder zelfs maar te verwijzen (alleen Pino Arlacchi als maffia-specialist naar voor geschoven).

Goede impressie van het corruptie-dossier Tangentopoli en zijn achtergronden. Toch iets teveel op het anekdotische niveau. Slothoofdstukken bijzonder zwak (anticlimax). Soms bijzonder grote lacunes: de figuur Berlusconi wordt zwak geduid; de slagen die de maffia kreeg blijven onvermeld; het beleid Amato-Sciampi is onbestaande enzovoort. Conclusie: zeer oppervlakkig.