Una mujer indomable, un espíritu rebelde. Rica heredera de un magnate de la industria textil pero que desafío las convenciones sociales, a sus padres y maestros, cualquier atadura religiosa para conquistar su derecho a ser una mujer libre, personal y artísticamente. Hoy es una leyenda, la mas importante pintora surrealista con una fascinante vida. ( )

Una mujer indomable, un espíritu rebelde. Estaba destinada a crecer como la rica heredera de un magnate de la industria textil, pero desde pequeña supe que era diferente, que su capacidad de ver lo que otros no veían, de conectar con los animales, la convertía en especial. Desafió las convenciones sociales, a sus padres y maestros, y rompió cualquier atadura religiosa o ideológica para conquistar su derecho a ser una mujer libre, personal y artísticamente. Leonora Carringon es hoy una leyenda, la más importante pintora surrealista, y su fascinante vida, el material del que se nutren nuestros sueños.

Quizás hubiera apreciado más este libro si no hubiera tenido tan altas expectativas antes de empezarlo. Me gustó enormemente Hasta no verte Jesús mío, y desde que lo leí he querido leer otra obra de Poniatowska. Así que cuando salió este libro hace un par de años, me pareció una combinación perfecta: la vida de una artista contada por Poniatowska. Y aparte de eso, todos parecían elogiarlo. Pero por una razón u otra -los exámenes, los trabajos para la universidad, los altos precios de los libros-, no lo compré hasta hace un par de meses. ¡Así que figúrate la anticipación! Y al final el libro no es tan malo -sin duda la vida de Carrington, de quien no sabía absolutamente nada, es fascinante en sí-, pero resulta decepcionante. Después de unas cien páginas (y el libro tiene algunas seiscientas), uno ya tiene una buena idea de cómo es la personalidad de Leonora, y sus varios encuentros con una multitud de personas retratadas sin nada de profundidad empiezan a cansar. En fin, el libro tenía buenas posibilidades, pero en mi opinión falta algo. Tendré que probar mi suerte con otro de Poniatowska. ( )

Una mica pesadet. De moment el deixo en repòs. ( )

Leonora is een klepper van een boek.
Dit moet ook wel aangezien het boek het verhaal vertelt van het ongelooflijk gevulde, gevarieerde leven van de Britse kunstenares Leonora Carrington (1919-2011).

De schrijfster, een vriendin van Leonora zelf, zegt dat het boek geen biografie is maar wel een vrije benadering van het leven van een uitzonderlijke kunstenares. Voor mij las het wel als een biografie, en dat vond ik soms een beetje jammer. Het schrijven van dit boek was natuurlijk wel een huzarenstuk. Als roman was dit verhaal ongeloofwaardig overgekomen, gewoon omdat het zo avontuurlijk, vol romances en voortdurend flirten met de grenzen van de waanzin is.
Maar dat maakt het ook zo mooi: het proces te kunnen volgen van het kleine meisje (of een pony zoals ze zelf zou zeggen) tot aan de grote vrijgevochten kunstenares Leonora (tegen alle verwachtingen in ook een geweldige moeder voor haar 2 zonen) en dat in een tijd waarin alles, vooral voor vrouwen, veel moeilijker was.

Naar mijn idee vormen de moeilijke relatie met haar ouders (vooral met vader Harold) en haar voortdurende neiging tot en soms vallen in krankzinnigheid de rode draden door haar leven.
Deze rode draden zorgen dikwijls voor veel tegenslag. Op het vlak van de liefde, was de 26 jaar oudere gehuwde Max Ernst de ware, of was het de Mexicaanse Renato of toch Imre (Chiki), de vader van haar 2 zonen? Maar ook op het emotionele vlak was haar leven een rollercoaster. Op jonge leeftijd zorgt dit er voor dat Leonora bijvoorbeeld van elke (klooster-) school getrapt wordt. Op latere leeftijd zorgt dit voor haar gedwongen opname in de psychiatrie (1940) en het levenslang schipperen tussen labiel en stabiel.
Maar diezelfde rode draden zorgen er ook voor dat Leonora uitgroeit tot de grote surrealistische kunstenares die wereldwijd geëxposeerd wordt!
Ik vrees dat een idyllische jeugd en een stabiele geest nu eenmaal niet de ideale voedingsbodem zijn voor Grote Kunst…

Dit boek staat vol details die het voor fans van Leonora, het surrealisme of de artistieke avant-garde van de eerste helft van de twintigste eeuw meer dan de moeite aard maken.
Behoor je niet tot deze categorieën, dan nog is Leonora een boeiende kennismaking die smaakt naar meer! ( )