‘Twee jaar en drie maanden heb ik doorgebracht, helemaal alleen, op de zolder van een hoeve te Kalenbos, tijdens de bezetting’. De hoofdpersoon in deze novelle -de classicus Philip- was toen al in staat zijn leven kernachtig samen te vatten.
‘Toen de oorlog uitbrak had ik de gevaarlijke leeftijd voor mannen bereikt. Dat moment waarop men beseft dat men van alles heeft beproefd, dat men de grenzen van geestelijk en gevoelsleven heeft bereikt, dat men des levens zat is en de moed zoekt om het bestaan van berustende wanhoop, waarvan Pascal gewaagt, verder te leven tot de dood komt.’
De toon is gezet.

Gijsen schildert vervolgens een leven dat zich weliswaar voegt in het bestaan van alle dag, maar daarbij een maximale distantie aanhoudt.
Herinneringen en zelfreflectie zullen hem op de been houden, maar ‘sprankeling’ is afwezig. Tot het moment waarop Lucinda in zijn leven komt !

Het verhaal is overzichtelijk en in enkele zinnen zou het samen te vatten zijn, maar daardoor verdwijnt de kern van het verhaal. En die kan gevonden worden in de zoektocht die de schrijver beëindigt met de overdenking: ‘Voor de meesten is het leven zo doodeenvoudig: een man die in de politiek gaat, zelfs de meest bekrompen dorpspolitiek, wil eindigen als eerste minister; de kruidenier, als hij logisch doordenkt, moet een handelsmagnaat worden; de kleine geldschieter kiest Rockefeller of Morgan als ideaal. Al wat die lui doen is tastbaar, zakelijk; men kan het optellen en er een balans van maken. Maar wat kan een zogezegd beschaafd mens als ik laten zien, wanneer hij zijn einde voelt naderen ? De som van zijn aarzelingen ? De balans van zijn onzekerheden ?’

Wederom een parel van vertelkunst, verankerd in mooi en aansprekend taalgebruik; ook na meer dan veertig jaar nog steeds het herlezen waard. ( )

Een leraar oude talen neemt in WOII een vriend in huis die gezocht wordt. Ze worden verraden en zijn vrouw en zoon komen om in een van de kampen. Hij zelf wordt bij school opgewacht en naar een onderduikadres gebracht. Hij brengt zijn tijd door met het vertalen van Homerus, het lezen van een medische encyclopedie en nadenken. Als hij weer naar buiten kan, krijgt hij steeds meer weerzin tegen de manier waarop men met het oorlogsverleden omgaat. Hij is blij als hij gedelegeerde mag worden bij de VN. Helaas blijkt hij niet zo erg diplomatiek en wordt hij op tournee door Amerika gestuurd om over België lezingen te houden. Bij de zoveelste lezing in een zelfde soort stadje ontmoet hij Lucinda en ze worden verliefd. Hij begint nu pas echt te leven.